Ode aan Martin

Vandaag laat ik heel graag het woord aan één van pa's allerbeste vrienden.
Bedankt Jan voor deze mooie ode aan papa Martin!

Martin

Mijn beste vriend.

Jij was zo speciaal en toch weer niet.

Ik hield van jou zonder dat ik dit ooit uitgesproken heb.

Je zou dit niet gewild hebben. Of toch?

Je was zo’n rots in de branding.

Tot ook jij heel kwetsbaar bleek te zijn.

We hadden geen geheimen voor elkaar.

We hadden immers samen in de zandbak gespeeld.

Je inzicht, overzicht en doorzicht waren niet te evenaren.

Die kwetsbaarheid Martin, dat zag blijkbaar niemand. Ook ik niet.

Achilles had dit ook.

Martin ik zal je nooit vergeten

Kan ook niet.

Een halve eeuw is lang en kort.

Jan