Belle, belle, belle

Volgende maand word ik 30 en ik was even de verjaardagscadeaus die ik ooit al heb gekregen aan het oplijsten. Daar zitten echt wel de gekste dingen tussen. Het allerlaatste cadeau die ik van pa kreeg, is wel memorabel, maar die hou ik voor als het zover is.

Vandaag hou ik het op een serie dvd's die ik van hem kreeg. Schijfjes met daarop videoclips van één van mijn toenmalige muzikale helden: Claude Francois.

Vraag me niet hoe ik ooit fan ben geworden van Clo-Clo, maar ik weet dat ik toen één van de weinige twintigers was die überhaupt een cd, laat staan een dvd van de man had. In ons jeugdhuis was ik één van de excentrieke uitzonderingen die de man door de boxen liet galmen.

Ik heb me vaak krom gelachen met zijn danspasjes. De één al gekker dan de ander. Maar pa en ik waren het hierover zeker eens: belles, belles, belles was toch zijn gekste.

TG