Want wij reisden langer dan 2 uur met de wagen. Met ons vijf trokken we naar Dordogne, Ardèche, Lago Maggiore, ... Dat betekende enkele uren in de wagen zitten. Niet enkel héén en terug, maar ook tijdens de trips ter plekke.
Toen we kleine pagadders waren, hadden ma en pa een hele hoop luistercassettes mee. Met sprookjes en andere vertellingen. Op die manier konden ze ons toch enigszins rustig houden tijdens de autorit. Voor ons betekende dit luisterplezier, maar voor onze ouders was dat toch wel slikken. Op de duur kenden ze de cassettes van buiten. Pa kreeg het op de heupen en schakelde uiteindelijk over op zijn eigen muziek. Wat wij eigenlijk ook wel leuk vonden, want hij had zelf een leuke collectie cassettes (en later cd's) met o.a. Paul McCartney, Springsteen, en Eros Ramazotti.
Vooral die laatste is me bijgebleven tijdens autoritten. Als ik Ramazotti hoor, dan waan ik me direct weer in zijn auto op reis. Dat was typisch zomer en vakantie. Ik kan totaal geen Italiaans, maar kan bijna alle nummers meebrabbelen.
In de loop der jaren had pa meer geluk. Wij kochten onze eigen walkman en later discman. Zo konden we elk naar onze eigen muziek luisteren, en was pa verlost van de luistercassettes.
TG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten