Dieren

Onze Martin was een gadgetfreak en daaronder vielen ook gsm's. Een heel spectrum aan gsm's is de revue gepasseerd en de meeste van zijn toestellen hebben we nog voor als we een Martin Museum zouden willen beginnen met ook gadgets als een oeroude Compaq-laptop met 50 MB harde schijf en dos.

De echte smartphone-trend is pas na pa zijn dood in gang gezet. Toen hij stierf waren pas de eerste iPhone-versies in ons land en moesten de iPads nog komen (alhoewel hij er ééntje had, zie blogbericht iTempus Fugit).

Maar hij had wel een gsm-toestel waar je foto's mee kon nemen. Die bewaarde hij op één van zijn vele laptops (je bent gadgetliefhebber of je bent het niet!). We hebben alle inhoud van die laptops veilig en wel overgezet naar meerdere harde schijven en het is altijd leuk om alle mappen nog eens door te nemen om leuke foto's, video's en schrijfsels terug te vinden. Een echte schatkist.

Hieronder een kiekje vanop één van zijn gsm-toestellen dat ik onlangs terugvond. Ik herinner me nog dat pa mij dit toonde en vroeg of ik het beeld herkende. Toen helaas niet, maar intussen wel en misschien zullen de muziekkenners onder deze lezers dit ook wel weten. Het beeld werd geschoten door pa vanuit de Eurostar iets voor London en staat "model" op de cover van een album van een beroemde band.

Wie komt aankloppen bij me thuis met het correcte antwoord (band + album) krijgt alvast één van Martins favoriete bieren als prijs. En welke dat is, lees je wel eens op deze blog!

TG

Inspector Gadget

Bij papa Martin zijn er heel wat gadgets de revue gepasseerd. Bij het opruimen van zijn woning konden wij haast een elektrowinkel beginnen. Het nieuwste snufje was uit, of hij had het wel. Ongeacht of de gadget echt wel nuttig was.

Het waren ook niet altijd technologische snufjes. Zo kocht hij eens een lange houten tafel met zitbanken (zoals bij de Chiro) om in huis te zetten, maar dat was alles behalve praktisch. Bovendien bezweken de banken onder zijn gewicht. Of hij kocht een tafel om een "buitenbureau" te installeren voor als hij in de tuin wilde werken (niet met grasmachine of tuinattributen maar dus aan een bureau met zijn laptop). Wat ook nooit gebeurde, dus stond die tafel er zielig wat mos te vergaren.

Maar op nummer 1 van meest nutteloze gadget staat ongetwijfeld onderstaande tent. Pappie had die op het net zien passeren via een Amerikaans site. Het tentje was bedoeld voor zakenmensen die gestrand waren op een luchthaven en die dus moesten wachten. Je kon de tent in 1-2-3 opzetten en je kon er in alle rust en privé slapen en werken, te midden het tumult. Een uitvinding van wereldformaat, als je de site mocht geloven.

En dat deed pappie ook, dus bestelde hij zonder verpinken zo'n fantastische tent. "Preus lik fjirtig" stond hij met zijn aankoop in de hand en was hij volop aan het dromen van gestrande vluchten die voortaan alleen maar plezier met zich zouden meebrengen.

Voor mijn broer en ik was dit zeker het geval, want toen we pappie een uur lang zagen sukkelen met zijn super onhandige tent, zakte hij totaal ontgoocheld in zijn stoel. De tent stond nog steeds niet recht, en was hij op de luchthaven geweest, dan had hij die alweer mogen afbreken omdat zijn vertraagde vlucht alweer zou vertrekken.

Toen mijn broer een week later met een Quechua-smijttent thuiskwam voor de komende festivalzomer, kon pappie wel beginnen huilen met zijn luchthavententje dat ergens zielig in een hoekje stond te verkommeren. Schots en scheef.

De tent is vlug opgeborgen en intussen al lang ergens op het containerpark ondergebracht. Gelukkig hebben we nog een kiekje van zijn "beste gadget" ooit.

TG

Very dedicated customer who worships us

Papa werkte als zelfstandig handelsagent en was gespecialiseerd in infrarood. Best lastig om dat uit te leggen als op school weer eens werd gevraagd wat voor beroep je ouders uitoefenden.

Ook toen we het hem zelf vroegen, kwam er nooit een heel duidelijk en vooral makkelijk te onthouden uitleg. Hij heeft nochtans vaak genoeg mogen uitleggen aan mensen wat infrarood nu precies is, en wat de toestellen die hij vertegenwoordigde zoal konden uitvoeren.

Ik heb hem zelf nooit live aan het werk gezien, maar enkele jaren terug stootte ik via google op onderstaand filmpje. Een aangename verassing!

Op 23:19 is een foto te zien van de stand van Xenics, het bedrijf waar pappie voor werkte (foto staat ook onder het filmpje). Zoals hij aangeeft, is er een "very dedicated customer, who worships us and we're pleased for that" te zien die knielt voor de stand. Afgelopen zomer kreeg ik het ware verhaal achter de foto te horen uit mond van Johan, "the dedicated customer himself", tijdens de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering van Xenics.

Johan, een collega van pa, was druk bezig om de stand in orde te brengen en kroop op handen en knieën om alle bekabeling toch deftig te installeren. Op het moment dat hij zich wilde rechtstellen schoot pa een foto van het tafereeltje en verwerkte die foto in de presentatie. Johan, die van niks wist, viel dan ook compleet uit de lucht toen de slide tevoorschijn kwam waarop hij de stand "aanbad", en pa onderstreepte vrolijk dat Xenics wel heel toegewijde klanten heeft.

TG

 

Lekken in iCloud

Recent kwamen heel wat gevallen van "lekken" in iCloud in het nieuws. Bekende sterren hun fotostream werd gehacked waardoor allerlei foto's op het net verspreid werden. Het blijft dus voortdurend oppassen om je "geheime" foto's zo goed mogelijk te bewaren zodat niemand die tentoon kan spreiden of er mee kan foefelen.

Ook ten huize Ghillemyn liet je best geen gênante kiekjes rondslingeren. Want ik had niet alleen iMovie om naar hartelust tafereeltjes te monteren tot soapseries, maar op mijn laptop stond ook Photoshop om het één en ander bij te werken.

Zo ook onderstaande portretten. Pappie dacht grappig te zijn door een "selfie" op mijn canon-toestelletje achter te laten. Hij kreeg de grap meteen terugbetaald toen ik er een kleine metamorfose mee uitvoerde.

TG

De Planckaerts

Maandag is de start van de werkweek en naar goede gewoonte nestel je je 's avonds voor de buis want dan zijn daar de wekelijkse afspraken met je series: blokken, familie, thuis, zo man zo vrouw, boer zoekt vrouw, ...

Enkele jaren terug had je ook de toenmalige trend om beroemde families te volgen. Het begon met Ozzy Osbourne en algauw volgden meerdere. In Vlaanderen had je de Pfaffs en de Planckaerts. Tv-minuten werden gevuld met onbenullige gebeurtenissen van familieleden van deze beroemde families.

Toen ik afstudeerde in 2007 had ik al even kunnen proeven van het schieten van filmpjes en het monteren ervan tijdens een korte stage. Ik schafte meteen na afstuderen mijn eerste macbook aan, zo'n witte die in 20 seconden opstartte (hij doet dat anno 2014 nog steeds in hetzelfde aantal seconden!). Er stond iMovie op die macbook, en een versie waar je nog naar hartelust van alles mee kon monteren. Ik had toen ook een canon ixus cameraatje gekocht waarmee ik ongegeneerd foto's en video's kon maken.

Zo gebeurde het dat ik, uit pure verveling omdat ik nog niet meteen werk vond na afstuderen, alles wat er rondom mij gebeurde begon te filmen. Mijn huisgenoten, papa en broer Japie, waren vaak slachtoffer van mijn shoots. Tegen wil en dank werden zijn de sterren van mijn allereerste serie: de Planckaerts, een parodie op de VTM-serie.

Ik zette de filmpjes op youtube en stuurde ze dan door via mail (Facebook was er nog niet om filmpjes makkelijk te verspreiden) en het werd mijn eerste "hit". Papa en Japie stonden eerst wat twijfelachtig tegenover hun nieuwe rol, maar naarmate ze zelfs op café aangesproken werden als "Eddy" en "Francesco", waren ze alsmaar enthousiaster om mee te figureren in de serie.

Uiteindelijk werden 5 afleveringen van de Planckaerts gemaakt.
Vanaf nu elke maandag een aflevering op deze blog.

Zondag

Alweer zondag! Geen kroketjes op het menu vandaag, maar een flink middagdutje.

Hierbij een filmpje van een typisch zondags tafereeltje dat niet zoveel uitleg behoeft :-)

Slaapwel

TG

De vensterbank van meme Agnes

Wie ooit bij meme Agnes is binnen geweest, zal niet alleen haar legendarische tafel herinneren (altijd gevuld met volk), haar onuitputtelijke brouwerij (ge moet maar pakken) maar ook haar goed gevulde vensterbank.

Traditioneel staat het bij oudere mensen vol met beeldjes en "postuurkes". Ook bij meme Agnes was dit het geval: haar vensterbank stond vol, maar niet zozeer met heiligenbeelden en kaarsjes, maar met kleine prulletjes en aandenkens uit verschillende landen.

Elk souveniertje heeft zijn verhaal, want het was er ééntje dat papa tijdens zijn vele reizen meebracht voor zijn moeder. Een traditie die hij graag in ere hield. Na elke reis, hoe kort ook, had hij wel iets mee om haar vensterbanken te versieren.

Zo stond er een telefooncelletje uit London, een vaandel van Obama uit Amerika, een belletje uit Polen, een draak uit Wales, ... We bekijken ze zeker nog uitgebreid op deze blog.

Papa en meme zijn er niet meer, maar de souvenirs zijn niet in de prullenbak beland, integendeel.

Ze hebben intussen een nieuwe vensterbank gevonden.

TG

I'm only sleeping

Weekend! Anno 2014 als werkende mens en vader van een kleine bengel worden de weekendavonden veelal gevuld thuis voor de buis en vanaf nu onder het dekentje. Heerlijk!

Maar lichtjaren terug stonden deze avonden garant voor jeugdhuis Quo Vadis en andere. Ik woonde samen met pappie en mijn broer Japie onder 1 dak, en het gebeurde vaak dat toen ik 's nachts thuiskwam, ik zelfs de eerste vogel was die in het nest was geland. 

Ofwel was pappie Martin de eerste thuis en was onderstaand fragment wel wekelijkse kost.

Mijn vader had vele talenten, maar één ervan was toch om zonder problemen overal en in gelijk welke positie in slaap te vallen. 

Hou deze blog in de gaten, en je zal nog een boel voorbeelden tegenkomen!

Prettig weekend

TG

Selfie uit 2008

Technologie verandert aan een razend tempo. Zonder dat we er ons soms zelf van bewust zijn. Vroeger hadden we een zaklamp, een rekenmachine, een barometer, atlas, encyclopedie, telefoon... nu hebben we alles in onze broekzak in de vorm van een smartphone.

Je hoeft de vorige zaken nooit ver te zoeken, want meestal ligt je toestel nooit verder dan enkele meters van je verwijderd. In die zin hoef je ook nooit een mooi moment te missen, want op je smartphone zit vandaag de dag een degelijk fototoestel.

Ik heb zo'n toestel gekocht in 2011, en sinds de geboorte van mijn zoon Artuur in 2012 heb ik duizenden foto's en video's van het ventje. Alle leuke momenten heb ik kunnen vastleggen en kan ik zonder zorgen bewaren via "the cloud". Ik kan ze ook makkelijk delen met vrienden en familie via sociale media zodat ook zij onze bengel zien groeien.

Anno 2010 en ervoor was de smartphone nog niet zo ingeburgerd, zeker niet bij ons, en we hebben eigenlijk heel wat kleine en leuke momenten niet vast kunnen leggen omdat we niet altijd een fototoestel op zak hadden. Helaas. De momenten waarop je foto's nam waren wat meer gespreid. Er konden maanden tussenzitten voor je weer eens op plaat werd vereeuwigd.

Ik vroeg mezelf af, "wat was nu in hemelsnaam het allerlaatste plaatje waar ik samen met pa op sta?" Een selfie zoals dat vandaag heet. Nu zou je eenvoudig tussen je foto's in je fotostream kunnen beginnen zoeken, maar toen niet. Ik heb zelf eigenlijk nog niet gezocht naar mijn allerlaatste "selfie met pa", maar mijn zus Suzan deelde alvast deze foto. Niet uit 2010, maar enkele jaren ervoor. Een kiekje tijdens een reis van pappie Martin met zijn "twee" dochters Suzan en Femke naar Dordogne.

Een foto die nog op ambachtelijke wijze werd geschoten, en die nu pas jaren na datum wordt gedeeld met modernere technologie. Maar dat doet er niet toe.

Hij blijft een glimlach tevoorschijn toveren. En dat telt.

TG

Bij mémé Agnès: Woensdag

Het is woensdag vandaag en woensdag stond tot 4 jaar terug telkens weer garant voor een namiddagje meme Agnes. Enfin, ik ging zowat dagelijks op bezoek bij meme, maar woensdag was toch speciaal want dan was het echt wel "full house".

Gans de familie was aanwezig rond de tafel om taart te eten, dag allemaals en story's te lezen en koffie te drinken en vooral ... een "goeien" uit méme Agnes haar brouwerij te nuttigen.

En op een zeldzame keer een frisdrank. Gelukkig zijn er beelden van.

Oud papier

Een zeer leuke souvenir aan pappie heb ik nog steeds in mijn portefeuille zitten. Het is zo een vierkant gekleurd briefje dat nog bij het telefoontoestel lag om iets te noteren. De ontvanger van het briefje was mijn klastitularis uit het 6e middelbaar, meneer Hollez. Het zat tussen mijn agenda, want zo werd indertijd gecommuniceerd tussen leerkrachten en ouders. 

Opperborst ontdekt de dingen

Voor we onze eigen blog hier echt beginnen uitbouwen, is het misschien wel leuk te weten dat hier op blogspot nog een blog over Martin rondzweeft. Meer zelfs, een blog van Martin himself.

Hallo kroket

Zondag vandaag, en tijd om één van pappies culinaire tips voor de Dag Des Heeren te proberen. Eéntje voor thuis dan, want zondag werd al snel eens overgeschakeld op de keuken van de Kameleon of de Chinees in Dadizele.

Eén van pappies favorieten is kip van 't spit met kroketten. De kroketten moet je niet zomaar opeten met mayonaise of ketchup maar eerder op een "speciale" wijze bereiden.

iTempus Fugit

Tijd vliegt en dat besef je op een dag als vandaag enorm goed. Het werd me nog meer duidelijk toen ik gisteren onderstaande foto nam. In één instagrammetje is toch te zien dat er in 4 jaar tijd enorm veel kan veranderen.

Mijn zoon Artuur speelt met de iPad van zijn opa Martin. Artuur wordt binnenkort 2 jaar, terwijl opa er al 4 jaar niet meer is. Hij heeft hem dus nooit gekend, net als opa's andere kleinkinderen Ella en Lou. Artuur kent opa Martin enkel vanop de fotootjes op de schouw en voorwerpen zoals opa's fiets, opa's verrekijker en ook opa's iPad.

Greetings to the new brunette

Ik heb heel veel muziek leren kennen via pappie en in de komende tijd zal ik zeker regelmatig een nummertje plaatsen uit zijn uitgebreide platenkast.

Ik begin graag met deze openingtrack van "Talking with the Taxman about poetry" van Billy Bragg. "Greetings to the new brunette", of "shirley" zoals de plaat ook wel gekend is, is een fantastisch nummer met ijzersterke lyrics en aanstekelijke gitaar.

Gilbert, goed hé?

Het is vandaag exact 4 jaar geleden dat ik het allerlaatste sms'je van mijn vader kreeg. Ik had hem een bericht gestuurd met de vraag wie de Ronde Van Lombardije had gewonnen.
"Gilbert, goed hé?" was zijn antwoord.