Martins droom

Vandaag zijn we aangekomen bij het laatste blogbericht over "Onze Martin". Vorig jaar had ik mezelf voorgenomen om één jaar lang elke dag een bericht over mijn papa te schrijven. Ik had geen idee of het zou lukken en of ik het zou kunnen volhouden. Had ik ideeën genoeg? Waren er voldoende foto's?

Hoe meer ik schreef, hoe meer inspiratie er volgde. Er zijn zelfs nog heel wat zaken die de blog niet eens hebben gehaald, maar die ik binnenkort wel in het boek "Onze Martin" zal opnemen. Vandaag de dag is pa nog steeds een enorme bron van inspiratie.

Een beeld van Martin

Morgen zijn we aanbeland bij het laatste blogbericht van "Onze Martin". Ongelooflijk hoe vlug een jaar voorbij vliegt, maar nog straffer te beseffen dat onze Martin morgen al 5 jaar niet meer in ons midden is.

Via deze blog heb ik een jaar lang elke dag een beeld willen schetsen over mijn vader. Wie was hij, wie was zijn familie, wie waren zijn vrienden, waar werkte hij, wat at en dronk hij graag, .... Eens een anekdote, dan weer een foto of zelfs een video- of geluidsfragment. Voor mensen die hem kenden een leuke herinnering, voor mensen die hem nooit hebben gekend een manier om hem alsnog te leren kennen.

Martin herdacht

In 2011 realiseerden de vrienden van pa nog één van zijn vele ideeën. Hij speelde met de gedachte om optredens te organiseren in OC De Stekke in Moorsele. Het project noemde hij Zangzaad, maar helaas kon hij het nooit zelf uitvoeren.

Zijn vrienden deden het voor hem en op 15 oktober 2011 vond een herdenkingsconcert voor hem plaats in De Stekke. Heel wat vrienden, kennissen en familie kwamen af.

Niemand minder dan Tom Robinson en Lee Griffiths stonden op de affiche. Zij wilden naar België afzakken om een optreden op te dragen aan Martin. In het voorprogramma stond onze covergroep van The Bjètles.

Martins rustplaats

Als iemand overlijdt, dan hoopt iedereen dat deze persoon rust gevonden heeft. De plaats waar hij wordt begraven of wordt uitgestrooid, heet dan voortaan zijn laatste rustplaats. En rond 1 november zie je een heleboel mensen naar de laatste rustplaatsen afzakken om die op te smukken met bloemen en dergelijke. Dat is niet meteen aan mij besteed.

Martin zijn dorp

Martin werd geboren op 6 maart 1960 in Moorsele en stierf er ook op 18 oktober 2010. Ook zijn laatste rustplaats bevindt zich er.

Hij woonde in de Ieperstraat, Sint-Jansstraat, Roeselarestraat en Overheulestraat. Hoewel hij dus een paar keer is verhuisd, hij bleef zijn geboortedorp altijd trouw.

De Behaarde Borsten: Activiteiten

In het begin van de Bond der Behaarde Borsten werden de leden via mail op de hoogte gebracht van nakende activiteiten. Omdat niet iedereen toen eind jaren '90 over email beschikte, werden er peters aangesteld die het nieuws moesten doorgeven aan de leden zonder internet.

Martin op de dansvloer

Beste lezers,

we zijn bij deze aan de laatste blogweek aangekomen. Ik heb nog 7 blogberichten voor jullie in petto. Deze hier is nummertje 362!

Hebben we nog iets plezants op de plank staan? Een grappig filmpje of leuke foto? Zeer zeker.

De saaiste vieze film ooit

Martin kon op de gekste plaatsen en momenten in slaap vallen. Op een keer zat hij ’s avonds voor zijn laptop met zijn koptelefoon op. Het duurde niet lang of hij begon te knorren. Een kans die ik niet mocht laten liggen.

Ik kaapte zijn laptop en liet een pornofilm afspelen. Ik nam mijn camera en filmde het tafereeltje waarbij lag te knorren terwijl voor hem een stomende scène afspeelde. Toen de scène voorbij was, zette ik zijn laptop weer in de toestand waarop pa hem had achtergelaten.

Waardig ouder worden

Op 6 maart 1995 werd pa 35. En dat kon je in onze straat bijna niet missen. Alleen pa had het zelf blijkbaar niet meteen door.

Op zondag 5 maart stond hij als eerste op, en reed hij naar de bakker om pistolets en koffiekoeken. Toen hij vertrokken was, haalden alle buren hun rolluiken op en hingen een affiche aan het raam. Ook in de struiken werd een bord met daarop de affiche neer geplant. Op het eerste zicht een verkiezingsaffiche, met een gezicht en een nummer en slogan. En zo zag pa het ook toen hij even later terugkeerde.

Ontdooid voedsel

Ik las deze week een artikel over een professor die beweerde dat je ontdooid voedsel weer mag invriezen om dan later weer te laten ontdooien en op te eten. Iets wat al jaren ten stevigste wordt afgeraden! Volgens de professor heeft het gewoon te maken met de manier waarop je het voedsel laat ontdooien.

Pasfoto's

Dit jaar was het weer zover. Ik was toe aan een nieuw paspoort. Het is alweer vijf jaar geleden dat ik het mijn liet vervangen. Je kent dat wel: langsgaan bij de fotograaf om toch een enigszins deftige pasfoto te laten nemen. Een belangrijke keuze, want je hangt voor op zijn minst 5 jaar vast aan die foto.

In de Kroone

Hoewel pa vaak en graag op reis was, hij keerde even graag terug huiswaarts. Naar zijn moedertje en ook naar zijn vrienden. Na een reis bezocht hij mémé en bezocht hij ook steevast zijn stamkroeg "In de Kroone" in Moorsele.

Strafstudie

Of onze Martin een brave student was op school weet ik eigenlijk niet. Hij zal denk ik wel ooit straf hebben moeten schrijven. Hij heeft alleszins keer strafstudie gevolgd, zij het dan op 39-jarige leeftijd.

Mijn broer en ik zaten in het eerste en tweede middelbaar in het Sint-Pauluscollege in Moorsele. Een toffe tijd en leuke school, ware het niet dat men iets te ver ging in zijn anti-pestbeleid. Dat een school reageert tegen pest is uiteraard het normaalste van de wereld, maar het kan ook absurd worden. Zo is boos kijken naar een collega-leerling niet meteen pesten, zelfs als die medeleerling dat zo overdreven naar de leerkrachten gaat melden.

Peking eend

Op deze blog hebben we al enkele van pa's favoriete restaurants, gerechten en dranken besproken. Zijn favoriete maaltijd waren witte bonen in rode saus met Zwitserse schijven (zie blogbericht). En Chinees restaurant "De Lange Muur" in Dadizele was één van zijn favoriete plekjes. Witte bonen in rode saus hebben ze er weliswaar niet op het menu staan, maar wel Peking eend.

Okkernoten

De herfst is er en dat betekent dat ook de okkernoten weer hun intreden doen. Indertijd haalde mémé Agnès altijd een mandje boven die ze op haar legendarische tafel zette, en vulde met noten. Onze Martin die was er verzot op, en kon een heel uur lang de ene noot na de andere binnenspelen. Dan zat hij daar met de kraker en een servetje te knabbelen.

Martin solo

Martin trok er ook vaak alleen op uit. Het grootste deel uiteraard voor zijn werk. Hij was te vinden op heel wat verschillende beurzen in het buitenland. Hij koppelde dan altijd wel een uitstapje aan zijn verblijf en bracht ook telkens een souvenir mee voor zijn moedertje.

Martin zijn reisgezellen: Mario

Pa trok in het begin van het jaar naar Altea met zijn vrienden Ronny en Mario. Ronny had daar een appartement en samen verkenden ze de streek (zie blogbericht). Pa, die een grote fan was van Mario reisde ook samen met hem door Spanje. In 2009 trokken ze naar Andalusië.

Martin en zijn reisgezellen: Geert en Martin

De laatste jaren trok pa ook geregeld eens op citytrip. Samen met zijn vrienden Geert Flamez en Martin Coene bezocht hij Boedapest en Lissabon. Gezellig wandelen, eten en uiteraard een terrasje doen ...