Waardig ouder worden

Op 6 maart 1995 werd pa 35. En dat kon je in onze straat bijna niet missen. Alleen pa had het zelf blijkbaar niet meteen door.

Op zondag 5 maart stond hij als eerste op, en reed hij naar de bakker om pistolets en koffiekoeken. Toen hij vertrokken was, haalden alle buren hun rolluiken op en hingen een affiche aan het raam. Ook in de struiken werd een bord met daarop de affiche neer geplant. Op het eerste zicht een verkiezingsaffiche, met een gezicht en een nummer en slogan. En zo zag pa het ook toen hij even later terugkeerde.



Hij vond het vreemd, omdat er nog bijlange geen verkiezingen waren die periode. Hij kwam thuis, en ook daar hing een affiche aan het raam.

"Wat is dat bij god, het zijn toch geen verkiezingen?", zei hij tegen ma.
"Zeg, jij bent ook nog niet goed wakker zeker?"

Hij wreef eens in zijn ogen en stapte naar buiten. Hij zag het gezicht van een klein kereltje op de affiche, het nummer 35 en de slogan "Waardig ouder worden". En plots viel zijn frank toen hij zichzelf herkende. De buren, die onze Martin in de gaten hielden door hun raam, kwamen naar buiten en wensten hem een gelukkige verjaardag. Zonder twijfel zal er ook wel een aperitief gevolgd hebben.

Ook bij mémé Agnès hing een affiche met haar zoon op. Hij kreeg ook nog een reuzengroot exemplaar van de maker van de affiche, nonkel Steven, zodat hij zichzelf ook thuis op de muur kon hangen.

TG