Onze Martin had niet de beste ogen, wat dochter Suzan heeft overgeërfd. Japie en ik hebben voorlopig nog geen bril of lenzen nodig. Zijn eerste bril moet hij in zijn tienerjaren hebben gehad, als we van foto's afgaan. Hij veranderde in de loop der jaren van montuur volgens de mode. Tot hij opteerde voor lenzen. Een bril werd maar sporadisch gebruikt als hij last had van de lenzen of als hij lenzen kwijtspeelde.
Zoals ooit eens gebeurde bij de buren Christa en Dirk. Tijdens een gezellige zomeravond had pa iets teveel genuttigd en gedanst en gezongen. Tijdens het dansen was hij een lens kwijtgespeeld, wat hij pas de dag nadien merkte. Hij moest zijn in de tuin van Christa en Dirk zijn verloren, maar waar? Zoeken naar een speld in een hooiberg, maar daar hielpen Japie, ik en buurjongens Stephaan en Bert graag een handje bij. Met een vergrootglas in de hand probeerden wij het kleinood te vinden. Tot ontsteltenis van onze buurman Dirk, die een oogje in het zeil hield. Het was een zonnige dag en hij was bang dat de combinatie en vergrootglazen een inferno voor zijn gazon zou betekenen. We staakten de zoektocht en pa kocht gewoon een ander paar lenzen.
Jaren later zorgden de lenzen voor een irritatie aan zijn oogleden. Noodgedwongen schakelde hij dan maar terug over op een bril. Zijn dochter Suzan hielp hem met het kiezen van brilmonturen, al liet hij zich ook graag overtuigen door de vrouwelijke opticiens.
Een overzicht van zijn verschillende monturen vind je hieronder.
TG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten