We hadden het gisteren over Martin, onze dierenvriend. Het enige dier dat weliswaar niet kon rekenen op zijn liefde, was de haan in de tuin bij mémé Agnès. Die agressieve haan hield ervan om te pikken in de benen Pa en ma waren in hun jeugdiger jaren, nog voor hun kroost er was, aan het tennissen op de koer bij mémé. Eén van de twee mepte iets te hard en bal vloog over de muur, recht in het kippenhok.
Pa liep naar het hok om te bal te halen. De haan kwam achterna om te pikken. Pa was het zo beu en gebruikte de tennisraket die hij nog vasthield. Hij zwierde naar de haan en diens kop vloog wat verder weg terwijl zijn lijf vrolijk bleef verder lopen. Pa nam de kop, hing hem aan de wasdraad en nam een foto.
Game - set - match
Ik herinner met dit verhaal nog omdat pa het vaak heeft verteld. Eerlijk gezegd geloofde ik er maar weinig van of dacht dat het ietwat overdreven was. Tot ik vorig jaar eens in zijn dia's neusde en er plots een hanenkop aan een wasdraad zag bengelen. Hij had er meerdere dia's van genomen om het tafereel te vereeuwigen. De haat tegen het beest moet wel diep gezeten hebben
TG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten