Op het einde van zijn leven had pa niet veel begroeiing. Op zijn hoofd wel te verstaan. Zijn borst stond weelderig vol, zoals het een echte opperborst betaamt. In het begin en op het einde van zijn leven was het niet erg bebost op zijn bolletje, maar dat is ooit wel anders geweest.
Rond zijn middelbare schoolperiode had hij lang haar waarbij hij aan de uiteinden ervan kon "zuigen". Zijn zus Annie, die kapster is, mocht zijn haar maar zo ver afknippen totdat hij het nog net in zijn mond kon steken.
Bij die lange haren was er in eerste instantie nog geen baard. Dat mocht niet op zijn toenmalige school, het Sint-Aloysiuscollege in Menen. Toen hij de middelbare schoolpoort achter zich dichttrok, was de tijd rijp voor baardgroei. Een ferme bos haar op het hoofd werd gecombineerd met een flinke baard die redelijk rost uitsloeg.
Het was met deze begroeiing dat hij in het huwelijksbootje trad en in 1985 zijn eerste spruit ter wereld zette, zijnde ikzelf. Ik was zo gewend aan die boosaap-look, dat ik spontaan begon te huilen toen hij op een mooie dag besloot te baard vaarwel te zeggen. Hij hield enkel een snor over onder de neus en ik herkende hem niet in eerste instantie.
De snor is er heel lang blijven staan, dat was toen nog volop de mode, en vanaf dan begon de haarlijn lichtjes aan te verdwijnen. De lange haren maakten plaats voor een landingsbaan en na aandringen van zijn dochter Suzan verdween ook de moustache rond het nieuwe millennium.
Zijn begroeiing bovenaan krimpte, terwijl zijn buikomtrek begon te stijgen. Een evolutie van zijn gewicht, houden we voor morgen!
TG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten