De Engelsman

Toen onze Martin nog een mager manneke was, dan was hij ook nog een bleek manneke. Hij liep zelden met bloot bovenlijf daardoor was hij spierwit. Toen hij met zijn liefje, mijn ma, op reis ging naar Dordogne, viel hij wat uit de toon. Want zo wit hij was, zo bruin was ma en haar gezinsleden. Een echt contrast.



Toen ze gingen kajakken op de Dordogne werd pa zelfs als buitenlander aanzien door enkele Belgen. Met zijn spierwit bovenlijf zat hij in het bootje toen hij langs enkele toeristen vaarde. Die begonnen spontaan te lachen.

"Haa, moet je daar eens kijken. Die witten! 't Is verzeker een Engelsman."

Pa had het uiteraard gehoord en kon er niet echt mee lachen. Hij besloot dan maar om wat meer in de zon te lopen met zijn lijf, wat de jaren die volgden wel meer gebeurde. Zijn bovenlijf kleurde op, en al werd hij nooit zo bruin als ma. Maar de spierwitte Engelsman was wel verdwenen!

TG