Martin zijn reisgezellen: Geert en Marina

Ook met onze buren en vrienden Geert en Marina zijn we vaak eens op reis geweest. Hun dochters Elien en Arne hebben ongeveer dezelfde leeftijd als Jasper, Suzan en ik en dus hebben we heel wat samen gespeeld. We konden ook zomaar elkaars tuin binnenlopen omdat er een deel uit de omheining  was. Op die manier moesten we niet via de drukke straat om naar elkaar huis te gaan. Vandaag de dag lopen ook de kleinkinderen probleemloos naar de buren.

Martin en zijn reisgezellen: The Fab 4

Vanaf zijn kindertijd had pa zijn drie dikke vrienden: Vincent Bonte, Jan Devos en Michael Debaere. Ze groeiden samen op, trokken er samen op uit zonder partners en later ook met. Er werd ook jaarlijks nieuwjaar gevierd bij één van de vrienden.

Martin en zijn reisgezellen

Onze Martin heeft enorm veel gereisd in zijn leven. Zowel voor het werk als privé was hij in talloze landen en steden te vinden. Vaak was hij alleen op toer, maar meestal had hij ook zijn reisgezellen mee op pad.

Vissen

Op weekend in Dinant heb ik voor het eerst sinds lang weer eens een vispers van dichtbij gezien. Vroeger was ik vaak bij die put te vinden om wat vissen te vangen. Ook in de forelput in Ledegem ben ik af en toe gaan vissen met vrienden voor één of ander verjaardagsfeest. Vissen op zee heb ik nooit gedaan. Het scheelde wel niet veel.

Onze Martin sport: Wandelen

Onze Martin was vooral vrij sportief in zijn jonge jaren. Zoals we gezien hebben in het blogbericht over zijn kathedraal van een lijf, was hij vanaf zijn 40ste iets te zwaar om nog echt topsport te beoefenen. Hij kocht wel een koersfiets waar hij nu en dan eens mee ging rijden. Hij ging nu en dan ook eens zwemmen. Maar verder beperkte hij zich tot wandelen. In Moorsele, op de dijk van Oostende of Wenduine, maar ook in de bergen!

Tommeke, Tommeke

De laatste Belgische wereldkampioen is Philippe Gilbert. In 2012 reed hij alles en iedereen kapot op de Cauberg in Valkenburg. Een kunstje die hij al 4 keer heeft klaargespeeld op deze helling. Tijdens de wedstrijd waren Elien, mijn schoonpa Eric en ikzelf bezig om de kleerkast in Artuur zijn kinderkamer te installeren. Het was september en binnen een kleine twee maand zou onze kapoen ter wereld komen. Toen de laatste ronde van het wereldkampioenschap aanbrak, staakten we de werken. De renners naderden de laatste kilometers, en de Belgische ploeg was nog met een hele bende vooraan. Op de Cauberg plaatste Gilbert een demarrage en ik sprong achter mijn zetel. Dat is een ritueel dat ik altijd doe trouwens. Als er een spannende koers op tv is, sms’en mijn vrienden meestal “achter de zetel” naar mij. Ik sta daar dan te roepen en zelfs te slaan van de spanning.

Grappen met onze Martin: paspoort

Onze Martin was niet veilig met twee kornuiten in de buurt. Als hij lag te dutten in de zetel, dan plaatsten we vanalles rond hem, en namen we een kiekje van het tafereeltje. We printen de foto uit en hingen hem op het prikbord zodat hij bij het wakker worden zichzelf kon aanschouwen.

"Gasten, ik kan hier ook niks doen zonder dat jullie mij iets lappen!"

Japie op de bagagedrager

Het beste wat ik pa ooit op de mouw heb gespeld, is het avontuur met Japie op de bagagedrager van mijn fiets. Hij heeft nooit de ware toedracht van het verhaal gekend. Ik was van plan om het ooit te vertellen op het huwelijk van mijn broer zodat pa zich wellicht een bult zou schrikken. Maar pa is er niet meer en Japie blijft zijn huwelijk maar uitstellen. Daarom hier het ware verhaal!

Op een mooie zomeravond in 2005 zat ik thuis tv te kijken toen mijn gsm rinkelde. Een vriend vertelde me dat er een feestje aan de gang was in JH Quo Vadis en dat mijn broer Japie er ook was. Ik sprong de fiets op en reed naar Heule.

Johan Verminnen in de Sint-Martinuskerk

Een optreden waar pa ook aan de wieg van stond, was het concert van Johan Verminnen. Die trad in ooit op in de kerk van Moorsele. De opbrengst van het optreden ging naar de Basisschool in Moorsele, ten voordele van de computerklassen.

Het begon met een etentje bij een oude schoolkameraad van pa, Boudewijn “Boudie” Decraemer. Boudewijn is de manager van Johan Verminnen, en tijdens een zomerbarbecue bij hem thuis werd Johan Verminnen uitgenodigd, samen met Rik Vanwalleghem, de burgemeester van Wortegem-Petegem en ook de broer van Paul Verminnen en onze Martin.

Uit Martin zijn platenkast: Enya

Onze Martin was een echte muziekliefhebber zoals zo vaak is gebleken uit deze blog. Zowel in de auto als thuis klonk er bijna voortdurend muziek, binnen en buiten. En die muziek kon ook wat variëren naargelang het seizoen. In de zomermaanden kwam Phil Collins vaak de kop opsteken en op zomerreis was Eros Ramazotti vaak van de partij.

Koken met Dedullen

Ik heb eerder al heel wat favoriete restaurants vermeld. Kookte pa dan niet zelf? Jawel.

In het begin was hij gespecialiseerd in omeletten met patatten, kaas en andere. Ook de barbecue met specialiteit côte à l’os was zijn verantwoordelijkheid.

Markt van Halluin

Mensen die op reis naar Frankrijk gaan, kennen ze wel: de gezellige marktjes met allerlei lekkernijen en leuks zoals petanqueballen en -accessoires. Daar krijg je het echte vakantiegevoel!

Eigenlijk hoef je niet zo ver te lopen om dit gevoel te beleven. Net over de grens, meer bepaald in Halluin, heb je elke zaterdagvoormiddag zo'n gezellige markt. Je kan er heerlijke kip aan het spit kopen (stukken lekkerder dan als je ze hier koopt), je vindt er kraampjes met olijven, standjes om gsms te deblokkeren en nog zoveel andere.

Haantje de Voorste

We hadden het gisteren over Martin, onze dierenvriend. Het enige dier dat weliswaar niet kon rekenen op zijn liefde, was de haan in de tuin bij mémé Agnès. Die agressieve haan hield ervan om te pikken in de benen Pa en ma waren in hun jeugdiger jaren, nog voor hun kroost er was, aan het tennissen op de koer bij mémé. Eén van de twee mepte iets te hard en bal vloog over de muur, recht in het kippenhok.

Martin de dierenvriend

Onze Martin was een dierenvriend. En dieren zagen hem ook zeer graag. De hond van zijn vrienden Frank en Peggy, Duchesse, die begon zelfs spontaan te plassen van contentement toen ze pa zag binnenkomen.

Garage Samyn

Ik vertelde eerder al over pa zijn verschillende wagens. Pa kocht al zijn wagens aan via garagist Stefaan Samyn uit Dadizele en liet ze daar ook onderhouden. Hoewel garagisten niet altijd de beste reputatie genieten, had pa een blindelings vertrouwen in Stefaan en ook terecht.

Uit Martins platenkast: Eros

Dit jaar zijn we naar Center Parcs Erperheide op reis geweest. Op slechts 2 uur rijden van ons huis, dus dat is wel te doen met een kleine bengel. Al was 2 uur ook wel nipt voor hem. We hadden nochtans voorzorgen genomen door twee cd's van Samson en Gert te bestellen bij bol.com. Op die manier kon hij vrolijk "Piraten van de Zee", "In de Disco", "Samen op de moto" en andere hits meezingen. Als chauffeur heb je het op de duur wel even gehad. Iets wat onze Martin ook vaak moest verduren.

Onze Martin sport: basket

We hadden het eerder al over verschillende sporten die onze Martin heeft uitgeoefend, zoals judo, voetbal, zwemmen, ... Basket zit er evenwel niet echt bij. Pa wierp bij gelegenheid wel eens eens een bal in de korf bij mémé op de koer, maar zat nooit in een basketbalclub of dergelijke.

Dinant: dobberen

Met een grote bende op reis betekent ook wel drukte. Gelukkig is het domein groot genoeg om toch ergens rustig te luieren. Wat ook voor onze Martin het geval was. Die koos ervoor om rustig rond te dobberen in een bootje op de vijver. Met de nodige voorzieningen.

Dinant: groepsfoto

Met zo'n grote bende zal een groepsfoto alvast geen sinecure worden. Al maakt technologie van vandaag het wel een stuk makkelijker. Met digitale foto's kan je makkelijk zien of de foto al dan niet is gelukt, en de meeste toestellen hebben al gezichtsherkenning zodat alle gezichten scherp zijn. Er wordt zelfs gekeken dat er pas wordt afgedrukt als iedereen kijkt. Bovendien heeft iedereen bijna een digitale camera, dus pogingen zat.

Dinant: Leffe

Dit weekend trekken we met de familie naar Dinant ter gelegenheid van de 80ste verjaardag van mijn meme en pepe, de ouders van mijn ma. In een groot kasteel met een enorm domein er rond met vijs- en vaarvijver. We gingen er in 1997, 1999, 2001 en 2003 heen.

UIt Martin zijn garderobe: Hip hip hip

Pa ging dikwijls shoppen met zijn dochter Suzan. Die maakte dan van de gelegenheid gebruik om haar pa te pimpen met allerlei hemden en truien.

In 2007 had ze hem in een hippe college-trui gestoken. Zo ééntje met een kap en zakken ter hoogte van de buik. Hij was op slag twintig jaar jonger. Dat dacht hij toch.

Kasteelfeesten 2005

Pa zette ook graag zijn schouders onder evenementen. Zo hielp hij jaren met Feeste op de Platse met zijn vriend Koen Grymonprez. Beide waren ook één van de vele krachten tijdens de Tsunami-feesten.
Toen eind december 2004 een tsunami lelijk huis hield in Azië, schoot heel de wereld ter hulp. Zo ook parochie Moorsele.

Gerard Theofiel

Ik vertelde eerder al dat op mijn pasport Tim Hedwig Luc Ghillemyn staat en dat mijn tweede en derde naam die van mijn nonkels zijn (zie blogbericht Hedwig Luc).

Artuur is aangegeven bij de burgerlijke stand als Artuur Martin Ann Ghillemyn. Martin naar mijn vader en Ann naar mijn schoonmoeder. Was hij een meisje geweest, dan was de naam Renée Ann Martin Ghillemyn geweest. Wij kozen ervoor om broer en zussen peter en meter laten worden, en de opa's en oma's te vermelden in de naam. Zo is Eliens zus Charlotte de meter van Artuur en mijn broer Jasper de peter. Voor de volgende spruit is mijn schoonbroer Dimi peter en mijn zus Suzan meter. Afhankelijk van het geslacht zal de nieuwe Ghillemyn dus XXX Eric Greet Ghillemyn heten, of XXX Greet Eric Ghillemyn.

Sun Parks De Haan

Deze zomer zijn we op reis geweest naar Center Parcs Erperheide. En voor mij heeft dit park toch wel de hoofdprijs weggekaapt van leukste vakantiepark dat ik al bezocht. Tot voor kort was die plaats weggelegd voor Sun Parks De Haan. In de gloriedagen tenminste, want vandaag de dag is het park enorm verloederd. Jammer, want we hebben daar fantastische tijden beleefd.

We zijn er ontelbare keren op reis geweest. Met het gezin, met vrienden en vooral met familie. Samen met tante Christa, nonkel Luc, Lien, Sam en Rob trokken we richting zee. Dankzij talloze kortingen en andere vertoefde we er verlengde weekends en ook midweken. Vraag me niet te tellen hoeveel keer we er waren, want het is denk ik niet bij te houden.

De Engelsman

Toen onze Martin nog een mager manneke was, dan was hij ook nog een bleek manneke. Hij liep zelden met bloot bovenlijf daardoor was hij spierwit. Toen hij met zijn liefje, mijn ma, op reis ging naar Dordogne, viel hij wat uit de toon. Want zo wit hij was, zo bruin was ma en haar gezinsleden. Een echt contrast.

Brillen en lenzen

Niet alleen zijn begroeiing en omvang kende een heuse evolutie, ook op zijn neus is het één en ander veranderd. We hebben het niet over sproeten of puistjes, maar over zijn brillen en lenzen.

Onze Martin had niet de beste ogen, wat dochter Suzan heeft overgeërfd. Japie en ik hebben voorlopig nog geen bril of lenzen nodig. Zijn eerste bril moet hij in zijn tienerjaren hebben gehad, als we van foto's afgaan. Hij veranderde in de loop der jaren van montuur volgens de mode. Tot hij opteerde voor lenzen. Een bril werd maar sporadisch gebruikt als hij last had van de lenzen of als hij lenzen kwijtspeelde.

Kathedraal van een lijf

Als we de evolutie van pa zijn begroeiing op zijn hoofd zouden moeten voorstellen op een grafiek, dan krijgen we ongeveer een Gauscurve. Als we hetzelfde met zijn gewicht zouden doen, dan krijgen we vooral een stijgende lijn van zijn 30ste tot 40ste, dan een kleine daling om dan weer wat te stijgen en gelijk te blijven.

Begroeiing

Op het einde van zijn leven had pa niet veel begroeiing. Op zijn hoofd wel te verstaan. Zijn borst stond weelderig vol, zoals het een echte opperborst betaamt. In het begin en op het einde van zijn leven was het niet erg bebost op zijn bolletje, maar dat is ooit wel anders geweest.

Met de Mobilehome op reis

In 1998 gingen we eens niet met de auto op reis. Het is te zeggen, we huurden een mobielhome en trokken erop uit langs de kust van Frankrijk, van Cape Blanc-Nez tot Boulogne. Ons buurmeisje Arne vergezelde ons zodat mijn zus ook gezelschap zou hebben. Haar broers waren niet zo happig om met hun zus te spelen. Zij lieten ze zelfs niet in hun “kamer”.

Japie en ik sliepen in de bovenruimte van de mobilehome, boven de chauffeurskabine. Suzan was benieuwd naar hoe die ruimte eruitzag, maar pestkoppen Japie enik lieten haar niet binnen.
We reden wat rond en bezochten Cassel, Wissant, … We hielden halt op een camping om de nacht door te brengen en om ook iets te eten. Pa en ma waren verzot op fruits-de-mers en dan ben je daar natuurlijk aan het goede adres.

De eerste schooldag

Een historische dag vandaag want mijn kleine ventje gaat voor het eerst naar school. Een emotionele dag voor hemzelf, maar ook voor de ouders. Wat wordt onze jongen toch groot! Hopelijk gaat hij liever naar school dan zijn vader, want ik weende steevast als ik moest gaan. Toegegeven, ik krijg vandaag de dag nog altijd nachtmerries dat ik weer naar school moet. Ik ben dan ook enorm gelukkig als ik bij het wakker worden besef dat ik al 8 jaar ben afgestudeerd.

Maar alles is goed verlopen. Artuur is met een grote glimlach teruggekeerd, ook zijn juf was blij en dus zijn wij als ouders zeer content!! Voor papa was het ook zeer leuk omdat wachten aan de schoolpoort een echte reünie is. Heel wat oude schoolmakkers van vroeger staan samen met je aan te schuiven om hun kroost op te halen. Gesprekken en nostalgie verzekerd.