Het is de eerste keer dat ik het Sinterklaasgebeuren eens bleef van aan de kant van de ouder. En dat is een ervaring op zich. Die blik in de ogen van de gastjes is onvergetelijk. En dat zal de komende jaren alleen maar beter worden als ze op school echt leren over de Sint en Piet. De verbazing zal stijgen, dan komt de "aha-erlebnis", de jaren waar de fun er wat af is en ... het deel waar het weer allemaal magisch wordt.
De Sint is een nieuwe taak in je carrière als ouder. Tafels versieren en schoentjes vullen. En bij ons, toen we jong en onwetend waren, gebeurde elk jaar iets vreemd. We zetten een schoentje met tekening, een wortel en suikerklontje. Pa was altijd diegene met goede raad.
"Zet maar een pintje bij voor Sint en Piet. Want ze zullen wel dorst hebben van over die daken te klimmen."
Dat deden we ook, en het was toen dat we beseften dat de Sint echt een Heilig man was. Want net als Jezus kon hij vermenigvuldigen. Wat Jezus kon met brood en vis, kon Sinterklaas met pintjes Jupiler. Want als wij 's avonds twee pintjes bij ons schoentje zetten (voor Sint en Piet), stonden er 's morgens 4 lege flesjes. Die man kon toveren!
Maar het klaarzetten van het speelgoed was ook een ervaring op zich. Ik weet dat op de avond voor Sinterklaas, pa en ma vaak onze buren en vrienden Geert en Marina uitnodigden om te eten, of omgekeerd. Toen de bengels in bed zaten, werd het speelgoed samen opgesteld. Ik weet dat mij ma vertelde dat pa en zijn vriend Geert nog een hele avond samen zaten te spelen met Stef Stuntpiloot, een verslavend gezelschapspelletje dat de Sint voor ons meehad. Of ze bouwden samen de constructies voor autobanen en andere.
Dusja, zoveel jaren later treden we in de Sint zijn sporen en die van onze ouders. Hoog tijd om de inhoud van de schoentjes eens te nuttigen.
Cheers,
TG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten