Ook mijn schoonzus Charlotte en schoonbroer Dimi zijn uit veiligheid gebleven. Artuur die sliep in Elien haar vroegere kamer, én voor de eerste keer in een groot bed, zijnde het oude bed van Elien. Hij was apetrots 's morgens.
Charlotte en Dimi sliepen in Charlotte haar vroegere bed en kamer en Elien en ik gebruikten de matras in de kamer er pal naast. Toen we rond 2 uur in bed kropen, kon ik niet meteen de slaap vatten. Volle maag, matras op de grond en ... het gesnurk van mijn schoonbroer. Hij lag pal naast mij, met slechts een muurtje tussen.
Maar eigenlijk was het gesnurk van Dimi maar heel klein bier in vergelijking met het symfonisch orkest dat mijn vader tot leven kon wekken via zijn neus. Decibels heeft hij op deze wereld losgelaten.
Thuis sliepen pa en ma op de zolderverdieping. In het weekend kon ik hem zelfs al horen vanop straat. Ik had mijn sleutel nog niet goed en wel in het slot gestoken, of ik voelde al een zachte trilling op het trottoir. Eénmaal de deur geopend, volgde een gebrul en hoe dichter ik zijn kamer naderde, hoe heviger er met de geluidsmuur werd geflirt.
Dat was wekelijkse kost, maar zijn mooiste concert heb ik van wel heel dichtbij mogen meemaken. In 1998 trokken we samen met tante Francesca, Nonkel Steven, Bieke, Trees en Dieter op skireis. Dat was de tweede keer, na La Plagne in 1996. We reisden met de firma Josk en een deel van de familie vertrok met de bus. Nonkel Steven, mijn nicht Bieke, pa en ik namen de auto om naar Zuid-Tirol te trekken.
Het plan was om 17 uur in Moorsele te vertrekken om dan tegen de avond ergens in Duitsland te overnachten. Maar de file in België en later Duitsland gooide roet in het eten. Het was al na middernacht toen we nog in de file stonden. Pa was chauffeur van dienst en had dringend nood aan wat slaap. We reden de eerste beste parking op, en zouden in de wagen slapen.
Bieke en ik lagen op de achterbank met wat dekens, en Nonkel Steven en pa legden hun zetels zo plat mogelijk om een dutje te doen. Dat is enkel pa gelukt, want op de Duitse parking bracht hij denk ik één of ander stuk van Wagner ten beste. Op zo'n toonhoogte dat de autoruiten meetrilden. Als bij wonder hielden ze stand. Bieke, Nonkel en ik probeerden tevergeefs de slaap te vatten.
Enkele uren later was de dirigent wakker en werd de rit verder gezet. Zijn passagiers zijn toen wel in slaap gesukkeld.
Dusja, mijn schoonbroer moet nog wat oefenen, wil hij dit meesterstuk ooit willen nabootsen.
TG
Op deze anekdote was ik aan het wachten. Ik herinner het mij nog zeer goed!
BeantwoordenVerwijderen