Zo vader, zo zoon

De geschiedenis herhaalt zich. Mijn klein spook spreekt me vandaag de dag aan met "papa Tim" of kortweg "Tim". Als vader zou ik hem meteen moeten corrigeren, maar eigenlijk heb ik geen recht van spreken. Ikzelf was kampioen in mijn vader bij zijn voornaam noemen. Ook van kindsaf.

Mijn tante Annie die weet me vaak het verhaal te vertellen van toen ik als kleine spruit mijn haar liet knippen. Zij was kapster en mijn pappie nam me mee voor een knipbeurt. Dat was niet echt mijn ding en al van in de hal begon ik tegen te sputteren en van mijn oren te maken.

"Godverdorie, Martin, mijn haar moet niet geknipt worden!"

Ook op latere leeftijd weet ik dat ik puur voor de grap hem bij de voornaam noemde. Of iets anders, want ik had voor mijn huisgenoten koosnaampjes bij de vleet.

Dusja, wie ben ik om mijn kleine ventje terecht te wijzen. Hij kent me al door en door, want vaak weerklinkt papa Tim in vragen als "Papa Tim pintje drinken?".

Santé mijn zoon,

TG