Eigenlijk is dat wel vreemd, omdat pa en ik dezelfde oplossing hadden om onze sleutels nooit kwijt te geraken: een musketon. Pa had er ééntje gekocht in La Clusaz, tijdens één van onze skireizen. Het is er geen om te klimmen (er staat letterlijk "Do not climb" op) maar louter een souvenir.
Het was een goudkleurige musketon met "Simond Chamonix op, een bedrijf dat blijkbaar sneeuwsportmateriaal maakt ofzo (http://www.simond.com). Als je goed oplet bij de filmpjes van de Planckaerts, dan zie je ze nu en dan hangen aan zijn broek.
Pa hing zijn sleutels en sleutelhangers altijd aan zijn musketon. En die musketon hing hij meestal aan de lusjes aan zijn broek (die lusjes waar je je riem moet doorsteken, maar wat is eigenlijk de correcte term hiervoor?). Zijn sleutels hingen dan te bengelen als een conciërge.
Dit is een gewoonte die ik van hem heb overgenomen. Ook ik had een musketon waar ik mijn sleutels aan verzamelde en dan aan mijn lusjes van de broek bevestigde. Nu nog steeds eigenlijk.
Sinds de dood van mijn vader heb ik mijn musketon in de vuilbak gegooid en mijn sleutels aan zijn musketon gehangen. Zoals je ziet is het goud afgebladderd en is "Simond Chamonix" intussen zilver.
Maar pappie is zo wel heel dicht bij mij. Tenzij Artuur hem weer ergens heeft verborgen! Wat tijdens het schrijven van deze post weer eens het geval is :-)
TG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten