Enkele jaren terug vergezelde onze Martin zijn moedertje naar de begrafenis van een neef van hem. Na de begrafenis zei meme tegen pa:
"Kom Martin, we gaan een witte Martini gaan drinken."
"Een wat, moedre?"
"Een witte Martini. Ik drink dat altijd na een begrafenis."
En zo ging pa een witte Martini drinken met zijn moedertje en was hij eigenlijk stomverbaasd want zij dronk nooit of zeer zelden alcohol.
Toen ze terug bij meme thuis waren, zat pa ook nog een witte Martini te drinken toen Japie en ik binnen kwamen. Wij tikten pa op de vingers, want hij was aan zijn 500ste poging om te vermageren bezig. En hij zou een maand lang geen aperitief drinken.
"Wel pa, wat is dat?"
"Ja zoon, dat is éénmalig. Ik doe dat net als meme. Ik drink enkel maar witte Martini als er een neef is gestorven. Dat is dus een uitzondering."
En zo had hij er zich uit kunnen praten. Maar de week nadien kwamen we zaterdag opnieuw bij meme en wie zat daar een glas witte Martini te drinken? Martinus.
"En pa, is er weer een neef gestorven? Ze vallen bij bosjes zeker?"
Hij stond met zijn mond vol tanden en nam nog een slokje. Poging 500 om te vermageren werd definitief afgesloten. En zo was er wel elke week een neef naar het hiernamaals. Ik ken pa zijn stamboom niet zo goed, maar hij moet neven bij de vleet hebben gehad.
TG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten