Pa had kort na de best of een tweede album van hem gekocht: Home from Home. Een dubbele live-plaat. De ene cd is een akoestische set opgenomen in Wetteren tijdens een Castaway-party, de andere een fullband optreden uit Japan. Ik heb de plaat grijs gedraaid op mijn disc-man (dat was de voorloper van de iPod, en opvolger van de walkman). Ik wilde enkele nummers zelf leren, maar er waren geen partituren te vinden op internet (was toen nog niet zo ingeburgerd als nu) en in de muziekwinkels vond je er geen.
Gelukkig had ik wel Tom's emailadres gevonden op zijn site. Tom was, en is, nog steeds wel een voorloper op gebied van nieuwe media. Net als pa, die ook zeer vlug nieuwe snufjes enzo oppikte. Hij had thuis al vrij vroeg een pc en een laptop waar wij dan af en toe eens paint op mochten gebruiken en ook spelletjes spelen (Formule 1 in zwart/wit).
Toen we internet hadden, maakte pa ook een mailadres voor mij aan. Eén van de eerste hier was planet internet. En dus was mijn eerste mailadres tim.ghillemyn@pi.be, een adres dat al eeuwen niet meer bestaat. Via dat adres verstuurde ik een mail naar Tom Robinson waarin ik mijzelf voorstelde als een "14-year old fan" uit Moorsele. Ik vroeg hem of er ergens gitaarpartituren te vinden waren, online of in de muziekwinkels.
Ik wist eigenlijk niet of hij ooit zou terugsturen, maar ik kon proberen. Ik bekeek mijn mails elke dag om te zien of er geen was bijgekomen (dat was 2000, en toen was het een fantastische ervaring om een mail te krijgen. Anno 2015 is het fenomenaal als je er geen krijgt).
En ja, enkele dagen later kreeg ik positief antwoord terug.
Tom was vooral verrast dat "a 14 year old fan exists". Vervolgens gaf hij toe dat er geen boeken bestonden omdat niemand die toch zou kopen. Hij had enkele nummers uitgeschreven en hij had ze me doorgehaald, samen met een uitnodiging van de Castaway Party dat jaar. Hij schreef "I'm not sure if you'e allowed to go venues yet, otherwise, be welcome at ...."
Ik heb de mail zelf niet meer, dus weet niet meer waar het was. Maar pa die was enorm onder de indruk dat Tom Robinson himself had terug gemaild. Hij printte de mail en die mail lag jaren op zijn bureau. Maar door de jaren heen is die mail wellicht verdwenen.
Toen Tom in 2005 in Wevelgem was voor de Castaway die pa organiseerde, stelde hij mij voor.
"This is my son, a 14-year old fan whose likes to mail you for chords."
"Oh yes, I remember that!!"
Tom mailde mijn indertijd de akkoorden van 5 nummers, waaronder deze "Living in a Boomtime". Eén van mijn persoonlijke favorieten van Tom en, zoals wel vaker in zijn nummers, komt er ook een "Martin" in voor.
Gelukkig had ik wel Tom's emailadres gevonden op zijn site. Tom was, en is, nog steeds wel een voorloper op gebied van nieuwe media. Net als pa, die ook zeer vlug nieuwe snufjes enzo oppikte. Hij had thuis al vrij vroeg een pc en een laptop waar wij dan af en toe eens paint op mochten gebruiken en ook spelletjes spelen (Formule 1 in zwart/wit).
Toen we internet hadden, maakte pa ook een mailadres voor mij aan. Eén van de eerste hier was planet internet. En dus was mijn eerste mailadres tim.ghillemyn@pi.be, een adres dat al eeuwen niet meer bestaat. Via dat adres verstuurde ik een mail naar Tom Robinson waarin ik mijzelf voorstelde als een "14-year old fan" uit Moorsele. Ik vroeg hem of er ergens gitaarpartituren te vinden waren, online of in de muziekwinkels.
Ik wist eigenlijk niet of hij ooit zou terugsturen, maar ik kon proberen. Ik bekeek mijn mails elke dag om te zien of er geen was bijgekomen (dat was 2000, en toen was het een fantastische ervaring om een mail te krijgen. Anno 2015 is het fenomenaal als je er geen krijgt).
En ja, enkele dagen later kreeg ik positief antwoord terug.
Tom was vooral verrast dat "a 14 year old fan exists". Vervolgens gaf hij toe dat er geen boeken bestonden omdat niemand die toch zou kopen. Hij had enkele nummers uitgeschreven en hij had ze me doorgehaald, samen met een uitnodiging van de Castaway Party dat jaar. Hij schreef "I'm not sure if you'e allowed to go venues yet, otherwise, be welcome at ...."
Ik heb de mail zelf niet meer, dus weet niet meer waar het was. Maar pa die was enorm onder de indruk dat Tom Robinson himself had terug gemaild. Hij printte de mail en die mail lag jaren op zijn bureau. Maar door de jaren heen is die mail wellicht verdwenen.
Toen Tom in 2005 in Wevelgem was voor de Castaway die pa organiseerde, stelde hij mij voor.
"This is my son, a 14-year old fan whose likes to mail you for chords."
"Oh yes, I remember that!!"
Tom mailde mijn indertijd de akkoorden van 5 nummers, waaronder deze "Living in a Boomtime". Eén van mijn persoonlijke favorieten van Tom en, zoals wel vaker in zijn nummers, komt er ook een "Martin" in voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten