Uit Martins videokast: James Bond

Een filmreeks die pa altijd aanstipte op de kalender was die van James Bond. Telkens er een nieuwe uitkwam, dan ging hij naar de cinema. En ik vergezelde hem ook. Soms had ik de nieuwe Bond al eens gezien met vrienden, en ging ik nog een tweede keer kijken met hem. Van Goldeneye uit 1995 zijn we iedere keer geweest. Enkel "Die Another Day" uit 2002 heb ik mijn klasgenoten en niet met hem bekeken. Dat is de film waar zijn favoriete actrice "Halle Berry" ook de Bond-girl was.

Maar Goldeneye, Tomorrow never dies, The World is not Enough, Casino Royale en Quantum of Solace hebben we samen gezien in de cinema. De beste Bond-film, Skyfall uit 2012 heeft hij jammergenoeg niet gezien. Ik herinner me nog goed dat ik tijdens de kerstperiode was geweest, kort over de middag, en dat het best vreemd voelde om eens alleen naar James Bond te gaan kijken.

Maar we hebben Bond niet alleen in de cinema gezien. Heel vaak bekeken we de films op tv, die we hadden opgenomen met onze videocassettespeler. Op VTM was er een periode dat ze die films chronologisch speelden, elke week één.

Maar in die glorieperiode, de jaren 90 kan je ook films huren! Niet via je tv, maar echt naar een winkel rijden, videotheek heette dat, om in de rekken de lege videohoezen te zien staan, met kaartjes ervoor. Als de kaartjes weg waren, dan was de film uitgeleend. Drama, drama, drama!

Talloze keren zijn we naar de videotheek in Moorsele geweest, in de Secretaris Vanmarckelaan, tegenover het Power naftestation. Nu is daar een crèche trouwens. En in diezelfde videotheek hebben we onze eerste James Bondfilm gehuurd en ook bekeken. Het was een zondag, en de avond ervoor waren pa en ma naar een feestje geweest. Zondag was ideaal om een luie zetel en tv-dag te houden. En daarom pikte hij er één van zijn favoriete Bond-films uit, Octopussy. Dat smaakte meteen naar meer, en zo zijn we gestart aan onze Bondreeks.

Ghillemyn. Tim Ghillemyn