Onze allereerste uitstap naar de aankomst van de
Tour de France in Parijs begonnen pa en ik met een bezoek aan een vlooienmarkt aan de Porte Clignancourt. Die vind je helemaal in het Noorden van Parijs, vlak aan de Péripherique. Pa had dit opgezocht via internet (http://www.marcheauxpuces-saintouen.com).
We vertrokken rond 6u30 en om 9u30 waren we al in Parijs. We ontbeten zelfs in een wegrestaurant. Het was enorm kalm richting Parijs. In de omgekeerde richting heel wat minder. Alle Parisiens wilden er even tussenuit en stonden in ellenlange files aan te schuiven richting Parc Asterix.
We parkeerden de auto ondergronds en gingen op zoek naar de markt. En die leek in eerste instantie echt wel tegen te vallen. Eén grote parking met duizend keer dezelfde kraampjes met horloges, t-shirts van allerlei bands, en telefoons. Dit leek in geen geval op het gezellige brocante marktje dat pa had opgezocht.
Maar na even doorwandelen onder de brug van de Péripherique, dan door een toch enigszins ruige buurt, kwamen we toch op onze bestemming. In enkele kleine steegjes kwamen we terecht in leuke winkeltjes met vanalles en nog wat: meubels, schilderijen, platendraaiers, boeken, foto's, .... Je kon het zo gek niet bedenken. Maar echte verzamelaars vinden hier alles. Pa kocht er wat oude postkaarten en na ons bezoek, namen we de metro naar de Sacré-Coeur, waar we het aan de stok kregen met opdringerige verkopers. We vertrokken vanaf Place Pigalle en dat zou ik iedereen afraden.
Toen pa en ik de straat wilden oversteken, kwamen een groepje kleurlingen op ons af om ons armbandjes aan te smeren. Ze dreven pa en ik uiteen in de menigte en ik begon wat van mijn geduld te verliezen. Ik begon ze te duwen, wat natuurlijk voor tumult zorgde. Uiteindelijk wisten pa en ik ons los te wrikken en naar boven op de Sacré Coeur te klimmen. Maar we bleven achtervolgd worden en we moesten ons ook een tweede keer loswrikken. Ook toen begon ik ongegeneerd wat te schelden. Toen we nog meer naar boven geraakten, kwam een derde lading op ons af, en ik begon een verkoper al de huid vol te schelden nog voor hij goed en wel bij ons was. Hij viel ons bijna aan, maar koos toen gelukkig het hazenpad. Waarschijnlijk was er politie in burger aanwezig.
Eenmaal boven, besloten we dan maar om via de achterkant naar beneden te gaan. Een veel rustigere buurt, waar je ook de Amélie Poulainwandeling kan maken, zoals ik eerder meegaf.
Zo, na vier dagen verlaten we even Parijs, want morgen is het één van de mooiste koersen in het land! We gaan van het mondaine Parijs naar het gezellige Harelbeke voor de E3-prijs.
TG
Even poseren op de marchée aux puces
Sfeerbeeld vanop de marché aux puces
Geen opmerkingen:
Een reactie posten