De dijk van Blankenberge

Ziezo, ik ben terug thuis. Deze voormiddag teruggekeerd uit Blankenberge en in de namiddag naar het doopfeest van mijn neefje Robbe geweest. Dus best een drukke dag!

Maar vanmorgen liep ik op de dijk van Blankenberge om mijn wagen op te pikken. Ik heb een foto van de dijk hieronder geplaatst. Valt jullie iets op?
Yep, er is geen reling voorzien. Dus best gevaarlijk om er van te donderen. En dat heb ik als kleine pagadder blijkbaar eens gedaan. Met mijn go-cartje nog wel!

Ik was een paar jaar oud toen ik met pa, ma en Japie naar zee ging (Suzan was nog niet geboren). Het was mooi weer en ik mocht met een go-cartje rijden. Ik dacht dat ik een autootje nam en ermee op de dijk rondreed. Maar plots kwam ik veel te dicht bij de rand, en tuimelde ik naar beneden. Ik deed een paar koprollen met het toestelletje en belandde als bij wonder in het zand, pal naast een hele hoop glas.

Ik zie de beelden nog vaag voor mij en denk dat ik er met wat schaafwerk aan de kin ben vanaf gekomen. Maar naar het schijnt is pappie Martin echt als een bezetene naar beneden gehold. Een nochtans steile dijk, maar in een mum van tijd was hij op het strand. Bijna even vlug als ik met mijn autootje.

Zijn glansprestatie kende gelukkig een goede afloop. Sindsdien heb ik nooit meer een go-cartje gehuurd in Blankenberge. En anno 2015 zal ik het ook mijn Artuur niet doen, want er zijn nog steeds geen relingen voorzien.

TG