In zijn prille jaren deed onze Martin aan judo. Het was niet hetzelfde als Kung Fu (zie blogbericht uit zijn garderobe) en hij had er eigenlijk ook niet echt zelf voor gekozen. Maar in de 4 klaslokalen van de gemeentelijke basisschool in de Sint-Jansstraat in Moorsele werd naast les gegeven ook gesport en muziek gespeeld. Dit na de lestijden.
Zo had je er de judoclub die er werd opgericht. De banken maakten na de lessen plaats voor matten. Ook de tafeltennisclub speelde er. Daar was mijn tante Christa lid van en die vertelde dat de tafeltennisser die met zijn rug naar de matten stond wel eens pech kon hebben. De tegenstander probeerde een punt te scoren en de pingpongballen vlogen op de matten. Wie zich erop waagde, werd er tegen gegooid door de judoka's.
Toen mémé Agnès te horen dat er een judoclub kwam, schreef ze haar zoon Martin in. Dat deed ze in quasi elke club of vereniging die er kwam. Zo moest pa dus judo leren en behaalde hij enkele gordels.
Wat hem het meest is bijgebleven, is het leren vallen. Vele jaren later, tijdens de avondmarkt in Bissegem, maakte hij gebruik van die valvaardigheden. Hij misstapte zich in de grote van het voetpad en viel voorover. Hij zette zijn handen, maakte een rolbeweging en stond weer recht. Best impressionant voor zo'n figuur als pa.
TG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten