Wijting

Ikzelf heb een heel arsenaal aan herinneringen aan mijn pa. Mensen vraag me vaak:
"Waar blijf je ze halen?"
"Gewoon even graven in mijn geheugen, en dan komen ze vanzelf. Als een stroom eigenlijk. "
Ik sta soms versteld van de hoeveelheid herinneringen die bovendrijven.

Aan mijn vaders vader, Nestor Ghillemyn, heb ik totaal geen herinneringen. Wat ook normaal is gezien ik mijn pépé nooit heb gekend. Hij stierf toen mijn vader 16 was en ik was dus nog niet eens geboren. Ik ken hem enkel van foto's of vertellingen van mijn pa of mémé Agnès.

Pa had ook niet zoveel herinneringen aan zijn vader, of toch geen die hij met mij deelde. Ik weet wel dat hij één keer iets vertelde toen we op de pasvorm liepen. Pa had een wijting gekocht. Je kent wel, van die gedroogde vis die ze in van die kleine kraampjes verkopen.

"Manneke, dat doet mij altijd aan mijn vader denken. Hij nam met niet zoveel mee, maar als we weggingen, dan was dat naar de koers. En dan kreeg ik altijd een wijting van hem."

Ik heb van mijn pa nooit een wijting gekregen. Ik heb er eigenlijk nooit één gevraag omdat ze er niet meteen smakelijk uitzien. Telkens ik een kraampje passeer, dan denk ik aan mijn vader en zijn vader.

TG