Koers

Joepie, yes, yes, yes, hoeraaaaa! De koers is weer in het land en dat is iets om toch vrolijk van te worden. Dat betekent dat de lente in zicht is, de zon wat meer komt piepen, en we terrasjes kunnen doen en ook weer het gras mogen afrijden. Kortom, mijn favoriete periode van het jaar. En zeker ook die van pappie.

Die had namelijk een hekel aan de winterperiode.
"Jongen, als ik kon, dan hield ik een winterslaap van november tot maart. Dan waren de koude donkere dagen voorbij, hoefde ik geen feestdagen te vieren, niemand een gelukkig nieuwjaar te wensen en was het meteen weer warm en terrasjesweer, ..."

Pa herleefde opnieuw tijdens deze periode. Dan trof je hem vaak aan op ons terras buiten in het zonnetje met een glaasje wijn, zoals je vaak hebt kunnen zien in filmpjes van ondermeer de Planckaerts. En ook de koers liet hem niet onbemind, integendeel.

Vanaf vandaag, de dag waarop de Belgische openingskoersen worden gereden, brak een speciale periode voor pa en mij aan. We brachten heel wat tijd door samen. Voor tv om de koers te becommentariëren vanuit de zetel, achteraf nakaartend bij meme, en natuurlijk ook op het parcours. Pa en ik hadden onze vaste "dates": de start van de E3-prijs Harelbeke, de start van de Ronde Van Vlaanderen en de kasseistroken van Parijs-Roubaix. Dat waren momenten die we altijd samen doorbrachten, en ook live aanwezig waren.

Het nieuwe koersseizoen betekent een boel herinneringen die ik graag via leuke foto's en video's zal delen hier op deze blog. Want aan heel wat wedstrijden zijn echt wel mooie herinneringen gekoppeld.

En om eerlijk te zijn: sinds pa er niet meer is, is het wielerseizoen nooit meer hetzelfde geweest voor mij. De koersen waren unieke momenten die we samen deelden. Ik weet nog goed dat tijdens het eerste jaar na zijn dood die koersen helemaal anders voelden. Een compleet andere sfeer. Alsof er een bepaalde sfeer ontbrak. De Ronde was de Ronde niet meer, Parijs-Roubaix was niet meer zo spectaculair, ... Tijdens de start van de Ronde blijf ik bijvoorbeeld in mijn bed, in plaats van om 7u00 op te staan en samen met pa naar Brugge te rijden voor de start. Ik had sinds 2006 geen enkele start gemist. Bij Parijs-Roubaix zit ik nu voor tv, terwijl we anders het Noorden van Frankrijk afschuimden op zoek naar kasseien en achteraf liepen we ook nog op de legendarische wielerbaan.

Maar toch, ik ben blij dat de koers terug in het land is. Want niet alleen de zon en de lente is terug, maar ook een peloton aan fantastische herinneringen. Eéntje waaruit pa nooit zal losgereden worden!

Hieronder alvast een unieke foto va pa zijn korte wielercarrière. Meer hierover later, maar deze foto werd in 2003 genomen voor de start van de wielertoeristen versie van de saaiste wielerwedstrijd ooit: Gent-Wevelgem. En pa heeft die rit zonder problemen uitgereden. Echt waar!

Mits wat training, had hij ooit wel de Ronde verteerd.

Koersgroeten,

TG