De Snoecks is een jaarboek dat (uiteraard) elk jaar wordt uitgebracht. Waar het in het begin (lang voor mijn tijd) nog een literair blad was, groeide het tot op vandaag uit tot een overzicht van fotografie en beeldende kunsten.
Ja, en?
Wel, het moet zowat één van de weinige dingen zijn, naast Zwitserse zakmessen, dat pa verzamelde. Elk jaar schafte hij de nieuwe Snoecks aan en zat hij daar dan enkele weken 's avonds mee in de zetel. Na een tijdje stopte hij het in de kast, bij de rest van zijn collectie. Hij had alvast de editie van 2010 en ook de edities ervoor tot in 1981 als ik me niet vergis. Of zelfs verder.
Als kleine mannen bladerden wij daar ook graag in. Want de fotografie was meestal .... bloot. Op de covers stonden al sexy madammen, maar dat was nog bedekt. Binnenin stonden dan dames met iets minder aan. Hoe goed pa zijn boeken ook voor ons wilde verbergen door ze hoog genoeg in de kast te zetten, op een onbewaakt moment hadden we het toch eens in onze pollen.
Met ouder worden vonden we de Snoecks niet zo interessant meer. Te braaf.
Ik heb zijn collectie niet verder gezet, maar elk jaar als de nieuwe Snoecks in etalages van boekenwinkels staat, dan kriebelt het toch om er één mee te nemen. Al was het maar als herinnering aan pa en zijn hobby. Maar dan blader ik er eens vlug door, en kan ik er weer een jaar tegen.
Als kleine kapoen was de Snoecks toch spannender. En een Snoecks die pa niet zijn grote handen vastheeft terwijl hij in de zetel zit, is toch hetzelfde niet.
TG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten