Uit Martins platenkast: Badlands

Ik vertelde gisteren al over pa zijn koptelefoon. Die gebruikte hij als hij in een muzikale bui was, en wij tv wilden kijken. Dan was het stil, behalve dan de keren dat hij ook nog eens meezong. Maar de koptelefoon stond niet altijd garant voor stilte.

Ik herinner dat ik vaak muziek hoorde spelen op vrijdag- of zaterdagnacht. Dat waren de avonden dat pa ging minivoetballen. Hij speelde toen in zijn eigen team, namelijk de Infrared Devils. Meer hierover vertel ik je een andere keer.

Hij voetbalde hier in de sporthal in Moorsele en af en toe ging ik wel eens met hem mee. Na afloop ging de ploeg nog ééntje drinken in de cafetaria van het zwembad. Dat moet toen indertijd ongetwijfeld één van de sterkste cafés in Moorsele zijn geweest. Alle zwemmers en sporters gingen er de nodige calorieën heraanvullen. Zo ook pa.

En toen hij dan thuiskwam, lagen wij al lang te slapen. Als hij zin had in een streepje muziek, dan moest hij een koptelefoon gebruiken om ons niet wakker te maken. Op zijn versterker had je voor het gebruik van de koptelefoon twee kleine knopjes. Als je één van de twee indrukte, dan luisterde je zowel door de geluidsboxen als door de koptelefoon. Als je ze allebei indrukte, dan luisterde je enkel door de koptelefoon.

Het gebeurde zeer vaak dat ik midden de nacht wakker kwam en volle bak muziek hoorde spelen beneden. Ik stapte uit mijn stapelbed, trap af naar beneden. Daar trof ik pappie aan in de zetel met zijn koptelefoon op zijn oren. Als snurkend. En de muziek vulde de kamer!

Ik schudde hem wakker.
"Is hett disco, pa?"
"En dan? Ik heb mijn koptelefoon toch op?"

Ik wees naar zijn knoppen, en daar was meestal maar één van de twee ingedrukt.
"Oei."

In de loop der tijd liep ik gewoon naar beneden en duwde het vergeten knopje in, zodat hij en ook wij in alle rust konden verder slapen. Tenzij we hem op de koop toe hoorden zingen tot boven. Eigenlijk nog erger dan de muziek door de boxen in het midden van de nacht.

Eén van zijn meebrulnummers was "Badlands" van Bruce Springsteen. The Boss was één van zijn muzikale helden en pa en ik hebben hem samen twee keer gezien, in het Boudewijnstadium en Vorst Nationaal. Pa zag hem ook nog eens in Flanders Expo, maar dan zonder mij.

Badlands staat op de plaat "Darkness on the Edge of Town", een elpee die hij ooit eens meebracht op zijn terugreis van Leuven (zie blogbericht Born to Run). Pa was zowel gek op de tekst als de zang.

Qua tekst was de strofe "Poor man wanna be rich - rich man wanna be king - and a king ain't satisfied 'till he rules everything" één van zijn all time favorieten. Van mij trouwens ook.
Van de zang zei hij altijd
"Probeer dat maar eens te zingen. Ofwel zingt hij zo laag, dat je er niet bijkan, ofwel zingt hij dan weer zo hoog dat je het niet kan nadoen. Dat is onbegonnen werk."

Maar toch probeerde hij heel vaak ....
Gelukkig hebben we het origineel uit zijn platenkast gehaald. Iets beter voor de oren.

TG