Gadgets testen: hardhorig

Wij waren zeer vaak de testpersonen voor pa zijn nieuwe gadgets. Talloze keren werden we als fotomodel gebruikt bij zijn digitale camera of infraroodcamera. En ook voor zijn uiterst feilbare handsfree oplossingen werden we steevast opgebeld.

"Hoor je mij?"
"Nee."
"Hoor je mij? Hallo, hallo?"



En dan gooiden we gefrustreerd de telefoon dicht om 2 seconden later weer opgebeld te worden, met dezelfde vraag en hetzelfde negatieve antwoord.

Eén keer gebruikte hij mémé als testpersoon van zijn handsfree. Niet optimaal als je weet dat ze zeer hardhorig was. Hij had in de zomer van 2009 een nieuwe wagen aangeschaft, zijn zilveren rugzak a.k.a. Mercedes B (zie blogbericht). Een auto die pa eigenlijk perfect op het lijf geschreven was, want hij stond bol van de gadgets. Al faalden die ook als hij ze wilde showen. Zo kon de wagen zich automatisch parkeren, behalve die talloze keren dat hij het aan mijn vriendin Elien wilde tonen.

Naast automatisch parkeren, kon je ook handsfree bellen. En dat demonstreerde hij op de koer van meme op een woensdagnamiddag. De ganse familie kwam buiten om pa zijn nieuwe wagen te inspecteren. Mémé Agnès bleef trouw op haar troon aan tafel omdat ze wat slecht te been was. Japie en Manuela waren op reis naar Dordogne en waren er dus ook niet bij.

Pa toonde de wagen en besloot eens een testje te doen.

"Ik ga moedre eens opbellen. Luister maar." Hij tikte op de touchscreen totdat mémé's nummer tevoorschijn kwam. We hoorden allemaal een belsignaal doorheen zijn geluidsinstallatie weerklinken.
"Hallo?"
"Ha moedre, 't is hier ik hé. Ik bel van op de koer. Hoor je mij?"
"Hallo?"
"Moedre, 't is Martin. Ik ben aan het bellen vanuit mijn auto op de koer!"
"Is het Jasper?"
"Nee, het is Martin!! Vanop de koer!!"
"Ha Jasper, en hoe is het daar op reis?"
"Moedreeeee, 't is Martin!!"
"En goed weer daar in Frankrijk?"

En pa die bleef maar roepen door zijn handsfree om te zeggen dat hij het was en dat hij belde vanop de koer. Maar het haalde niks uit.

"Ha, hier is het ook goed weer. En je pa en de rest van de familie zijn juist buiten gaan kijken naar zijn nieuwe auto."

Pa bleef brullen en ondertussen stond de rest in tranen naast de wagen. Hij gaf het uiteindelijk op, beëindigde het gesprek en we liepen weer naar binnen. Daar zat mémé in de zetel naast haar telefoontoestel.

"Je raadt nooit wie juist gebeld heeft, Martin!"
"Jasper, zeker?"
"Ja, hoe dat je het raadt."
"Een pure gok, moedre!"

TG