Met Martin op restaurant: Den Oesterput

Toen Japie in 2004 ging studeren aan de Katho, had hij met pa afgesproken dat ze eens kreeft zouden gaan eten als hij er zonder herexamens door was. Het lukte Japie en dus moest pa zich aan de weddenschap houden. Maar na het einde van het schooljaar vergat pa zijn belofte, net als de jaren die volgden.



Toen zowel Japie als ikzelf in 2007 afstudeerden, trokken we er op uit om kreeft gaan eten. Pa zocht wat adressen en uiteindelijk gingen we naar de Oesterput in Blankenberge. Na 3 jaar studeren kreeg Japie dus zijn kreeft en ze was de moeite om zolang te wachten.

Het personeel zorgde ook voor een leuke noot. Een jonge kerel met enorm droge humor nam de bestelling op. Sommige klanten maakten het hem wat lastig of dachten grappig te zijn. Hij zette ze keer op keer voor schut.

Zo zat een kerel een sigaar te roken die een wat vreemde, vanille-achtige geur verspreidde. De kelner vroeg de man:
"Is dat een vanillesigaar, meneer?"
"Nee, jongen. Het is een toversigaar. Het maakt me mooier."
"Rook er dan nog maar een heleboel meneer. Het zal nodig zijn."
 

Na de voortreffelijke maaltijd  liepen we terug naar de parking toen we plots muziek hoorden. Op de dijk was de laatste aflevering van het zomerseizoen bezig van het legendarische “Tien om te Zien”. Dat mochten we niet missen. We staken de plas over met een klein veerbootje en kwamen net op tijd op de dijk aan om het vuurwerk te zien. De optredens waren net afgelopen en we zag dus geen enkele Vlaamse held meer live aan het werk.

We namen de veerboot terug en gingen dan maar richting huis. De dag nadien bekeken we "Tien om te Zien" dan maar op tv.


TG