Artuur was het tweede Ghillemyntje op korte tijd, en de allereerste kleinzoon. De familie Ghillemyn heeft dus iemand die de naam een generatie verder kan zetten.
Op 22 november 2012 hadden wij nog geen benul dat wij de dag nadien al trotse ouders zouden worden van het kleine ventje. De doopsuikers waren net klaar en ik had een proefdruk naar de drukker gestuurd. Ruim op tijd, dachten we.
Die 22ste november waren mijn vriendin en ik in Antwerpen. Elien voor een biologie-congres, en ik op een congres rond converserende overheid. Zij in de Hilton, ik wat verderop in een Hogeschool. 's Morgens waren we al vroeg uit de veren en trokken we naar de Kulak. We lieten Eliens auto er staan en reden met haar collega Bénédicte mee naar 't Stad. Daar aangekomen reden we een straatje met kasseien in. Er schoot iets in Elien haar rug en even dachten we dat de kleine kapoen er al zou aankomen. De pijn ging over en we gingen elk onze weg. Elien haar congres duurde tot middernacht, het mijne tot 16 uur. Ik zou met de trein en bus naar huis terugkeren, en Elien met haar collega's.
De dag verliep goed, het congres startte met een fantastische keynote van Steven Van Belleghem en een boel leuke workshops. Tegen het einde van het congres kreeg ik een telefoon van Elien. Zij had weer enorm veel pijn in de rug, en zou met mij meegaan met de trein naar huis. Wij spraken af op de Meir, en shopten nog wat in afwachting van onze trein. Ook in het station namen we rustig de tijd om nog iets te drinken tot de trein naar Kortrijk vertrok.
In Kortrijk-station moesten we wachten op de bus richting Kulak, waar Elien haar auto nog stond. Er was pas om het half uur een bus, en helaas hadden we er net één gemist. Dan besloten we maar om een hapje te eten. We stapten Da Franco binnen op de Grote Markt, net als onze vriend Jan Devos. Die vroeg hoe het was met het kleintje, en wij deelden vrolijk mee dat het nog zo'n 3 weken zou duren vooraleer hij ter wereld zou komen.
Na het etentje namen we de bus richting Kulak, en dan de auto naar huis. Om 22u15 had ik mijn pyjama aan en net toen ik in bed wilde stappen, brak Elien haar water. Nog vlug onze valies maken en om 22u30 waren in AZ Groeninge.
Ik had voor de zekerheid een boek meegenomen, omdat mijn broer vertelde dat een bevalling lang kan duren. Ik heb nooit een pagina moeten omslaan, want om 1u30 was kleine Artuur Martin Ann Ghillemyn al ter wereld. In Kortrijk, en niet in Antwerpen hoewel de kans die dag wel groot was. Papa, die niet was flauwgevallen, mocht hem even later voor het eerst in zijn armen nemen terwijl de vreugdetranen in zijn ogen prijkten. Je eigen zoon zien geboren worden is echt wel het meest fantastische wat je kan meemaken.
Op de kamer aangekomen brachten we het heuglijke nieuws aan onze ouders per telefoon. Middenin de nacht, dus veel hebben ze niet meer geslapen. Wat volgde was een dag vol adrenaline: de kaartjes doorgeven aan de drukker en die ophalen, familie en vrienden verwittigen, drank en hapjes aanleveren en bezoekers ontvangen. Om 23u00 's avonds, belandde ik na anderhalve dag zonder slaap eindelijk in bed. Ik heb nooit beseft dat mijn hoofd het hoofdkussen heeft geraakt.
Ondertussen zijn we al twee jaar verder en hebben we ongelooflijk veel plezier met onze kapoen. Het is fantastisch je eigen vlees en bloed te zien rondhollen, met trekjes van zowat iedereen van de familie. Ook zijn opa Martin. Want hoe ouder hij wordt, hoe meer hij ook op kinderfoto's van zijn opa begint te lijken. En dat is leuk om zien.
Voor mij is papa zijn, de beste vorm van therapie om het verlies van mijn vader te verwerken. Je geeft Artuur dingen mee, die je op je beurt van hem hebt geleerd. En dat doet wel deugd, beseffen dat je vader zo toch een stukje verder blijft leven. En een mens is pas echt weg als niemand er meer over vertelt.
Dat doe ik ook, elke dag opnieuw. Zodat onze Artuur, en iedereen die papa kende, hem nooit zal vergeten. De mooiste cadeau die ik mijn zoon kan geven, zijn bergen vol leuke herinneringen, knuffels, en wijze raad. En dat vind je niet in Sinterklaasboekjes of de rekken van Dreamland.
Gelukkige verjaardag mijn zoon!!
Je papa
Deze foto werd om 17u25 in Station Antwerpen genomen op 22/11/2012
Toen nooit gedacht dat dit de volgende foto op mijn toestel zou worden:
1u37 in Kortrijk op 23/11/2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten