Uit deze hele lijst wist hij toch min of meer een top aan te duiden van zijn favoriete optredens.
McCartney in Flanders Expo, daar was hij van weggeblazen.
"Live and let die", dat was formidabel. En wat een zak hits dat die kerel bracht. Man, man".
Ik heb Macca in 2012 aan het werk gezien en het klopt, zowel "Live and let die" als de hits.
Prince, dat was weergaloos. Wat die allemaal uitsteekt op een podium!
Springsteen in 2005 met Devils and Dust in Vorst Nationaal. 3 uur lang alleen Springsteen, zijn gitaar, harmonica en piano. The River, Racing in the street, ... allemaal alsof hij het in je huiskamer zat te spelen en wat een stem!
Dat klopt, want ik was erbij.
Maar wat ongetwijfeld op nummer 1 staat, is toch Peter Gabriels passage in Vorst Nationaal in 2003. Gabriel had een wel heel special podium voorzien voor deze "Growing Up-tour" in het midden van de zaal en toverde allerlei truckjes uit zijn hoed (onderste boven wandelen, een loopband, ...). Maar maar papa's absolute nr 1-concertmoment gebeurde zonder toeters of bellen. Hij had zich, samen met enkele vrienden, zo kunnen positioneren langs het ronde podium dat er eigenlijk bijzonder weinig mensen rond hen stonden. Voor het nummer "Mercy Street" stonden Gabriel, zijn dochter en muzikanten, pal voor pa zijn neus. Ze brachten een het nummer a capella. Pa vertelde me dat dit zowat het mooiste moest zijn wat hij ooit had gehoord. "Alsof hij het voor ons alleen zong!"
In 2010 keerde Gabriel terug naar Vorst, dit keer met symfonisch orkest in het kader van zijn "New blood-toer". Pa had kaarten besteld, maar toen het concert plaatsvond was hij helaas opgenomen in een zorgcentrum. Mijn vriendin en ik gingen in zijn plaats. Kippevelmoment van de avond was opnieuw "Mercy Street" in een uitgeklede versie.
Sinds 2010 kwam Gabriel nog twee keer naar België, zoals nu afgelopen woensdag.
"Mercy Street" uit 2003 in Vorst heb ik niet teruggevonden via youtube, maar op de dvd van die tour staat deze magistrale versie uit Milaan.
TG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten