Helden op het veld

Op zondagochtend ligt niet iedereen lekker lang in bed. Of rustig koffiekoeken te eten aan de ontbijttafel. Je hebt ook van die sportievelingen die al vroeg uit de veren zijn om te gaan fietsen. Alleen of in peloton. Je hebt er ook die gaan wandelen. Ook alleen of clubverband met een mooie plunje aan.

Nog anderen gaan voetballen. Zo ook papa Martin. Niet bij de reserven of eerste ploeg, maar cafévoetbal zoals het heet. Dat is pas heroïsch als ik zo de verhalen hoor.

Opstaan met een houten hoofd, naar het voetbalveld rijden en daar ter plekke nog de koeien wegjagen zodat ze niet in de weg lopen. Met een schop in de hand alle drollen verwijderen zodat de bal toch enigszins kan rollen en je geen enkel risico loopt om een taart richting doel te trappen.

In de winter mag je dan ook nog de barre koude trotseren, in de kleedkamer én op het veld. En douchen doe je met ijskoud water. Of een emmer water als de douche het laat afweten of simpelweg ontbreekt.

Ze verdienen respect, die gasten die het elk weekend zien zitten om het beste van zichzelf te geven in deze omstandigheden. Dat is pas echt liefde voor de sport. Zeker als je zoals de mannen van de Vlasschaardboys, pappie zijn ploeg, tot de 6e speeldag moet wachten op een eerste onverhoopte zege.

Oja, pappie is diegene onderaan links met bal en baard.

TG