In 1985 kwam ik een maand te vroeg ter wereld met keizersnede. 22 maanden later in 1986 werd mijn broer Jasper (beter gekend als Claude) geboren, ook met keizersnede maar later dan gepland.
Suzan zou op de geplande datum het daglicht zien, en de datum waarop mijn ma zou worden opgenomen stond vooraf al vast. Zo konden ze zich voorbereiden en dat heeft pa wel goed gedaan.
In afwachting van de geboorte van onze zus logeerden mijn broer en ik bij tante Christa en nonkel Luc en neven en nicht. Toen pappie mijn broer en mezelf daar afzette, kon hij best een sterkhoudertje gebruiken. Pa was nu éénmaal geen held in ziekenhuizen (hoewel hij toen wel op Tom Selleck leek zoals je hieronder kan zien), en de idee dat hij heel binnenkort een tijdje in een verloskwartier zou moeten vertoeven zorgde al voor weke benen. Gelukkig voorzagen tante en nonkel hem van de nodige moed. Onze stoere held durfde uiteindelijk wel aan zijn opdracht beginnen.
Mannen die ooit al in een verloskwartier hebben vertoefd met hun partner, weten dat je er meestal in de weg loopt. Het enige nuttige wat je kan doen, is bij momenten als je partner er om vraagt (schreeuwt eigenlijk), haar hand vasthouden en bemoedigende woorden influisteren. Wat pa ook deed, ware het niet dat de geur van steekhoudertjes voor een vrouw die aan het bevallen is, alles behalve een extra steun is. Integendeel.
Om zichzelf te belonen voor zijn heldendaad, wilde papa Martin die nacht graag eens de bloemetjes buitenzetten. Maar dat was buiten zijn zonen gerekend, want die wilden voor één keer niet bij tante en nonkel slapen, maar perse met papa mee naar huis. Een streep door zijn rekening. (Bedankt aan tante voor deze aanvulling!).
In plaats van dan maar de bloemetjes buiten te zetten, besloot pa om er te halen voor zijn vrouw en kersverse dochter. Als je weet dat Suzan op 2 november werd geboren, een dag na de feestdag van de bloemisten, dan hoef ik geen tekeningetje te maken om te vermelden welke ruikers hij uit de collectie koos. Uit de volledige collectie koos hij net diegene die je beter niet aan een pas bevallen vrouw cadeau doet.
Gelukkig kon mijn tante hem voor een tweede keer redden, en mocht hij zijn bloemetjes netjes achterlaten, en een nieuw tuiltje zoeken. Eéntje die je meestal niet bij een grafzerk zet.
TG
Aanvulling : Martin wilde die nacht de bloemetjes nog eens buiten zetten. Maar dit was buiten zijn zonen gerekend. Zij wilden die nacht per se met hem mee naar huis. Dit was de enige keer dat zij niet bij ons wilden slapen.
BeantwoordenVerwijderenC.G.