Tjommetje

Vandaag ben ik iets later met de blogpost, maar dat heeft alles te maken met de plannen voor vanavond! Vanavond ga ik uit, maar niet op café of in de discotheek. Ik steek de straat over om thuis te wachten op mijn nichtje Lou. Een mooi moment in mijn carrière als peter en nonkel.

Ik ben er nog redelijk gerust in, omdat Loutje nog maar 5 maand is, en wellicht al mooi ligt te knorren als ome Tim de wacht houdt. Zelfs als ze huilt kan ik al mijn papa-ervaring gebruiken om kleine kindjes te sussen. En als haar pampertje vol is? Wel dan ververs ik haar met al mijn in de jaren opgebouwde pamper-skills. Geloof mij, bij kleine kindjes valt dat mee.

Het wordt als nonkel echt wel andere koek als je neefjes of nichtjes iets groter worden. Vraag maar aan mijn neef Tjorven, op wie zijn nonkel Martin vaak heeft thuis gewacht. Nooit echt lang, hoogstens een uurtje als meme Agnes moest helpen met de vaat bij "madam" De Geest". Kleine Tjorven, of "Tjommetje" zoals hij werd genoemd door nonkels en tantes, was toen een uurtje lang onder de hoede van zijn nonkel Tin. En net op dat moment had Tjommetje altijd zijn vaste afspraak met de toiletpot.

Het moment voor pappie Martin om te beginnen vloeken, want kleine Tjommetje kon zijn poepje zelf nog niet afvegen. Dus mocht zijn ome Martin zich aan die mooie taak kwijten. Elke keer opnieuw. Meme Agnès was nog maar goed en wel vertrokken, of zijn stoelgang kwam in gang. Potje op, en na de daad met de poep omhoog, wachtend op nonkel Tin en een toiletpapiertje.

Misschien heeft nonkel Tim binnen een paar jaar ook wel prijs. Maar vanavond ben ik er nog gerust in!

TG