Ik liet hem onlangs nog een aflevering zien via youtube. Mijn vriendin en ik hadden het erover hoe zondagmorgen vroeger altijd garant stond voor pistolets, koffiekoeken en ... Samson. Het was een vaste traditie en ook tijdens vakanties kon je de afleveringen volgen, de leuke tekenfilms ertussen zoals Tom & Jerry, Dommel, en natuurlijk ook deelnemen aan wedstrijden (weet je nog, die rode en groene lettertjes die bovenaan het scherm passeerden en een zin uit één van hun nummers vormden?).
Artuur vond het wel leuk, maar na enkele minuten draaide hij bedenkelijk zijn hoofdje naar mij en maakte de opmerking "Ondje praat ...". Dat vond hij best vreemd, alhoewel hij nochtans ook naar hyperkinetische clowns, pratende traktors en koeien en andere gekke dingen kijkt.
Binnenkort kunnen we dus naar De Panne trekken om Samson, Bumba en nog veel meer van zijn helden te ontdekken in Plopsa-land. Waarom niet, want in mijn kindertijd trokken wij ook naar de Panne, maar zaten we niet op bootjes tussen Kabouters. Toen waren de bijtjes nog de baas. De Meli was de vaste afspraak voor schoolreizen en een dagje uit. De bijtjes, het spookhuis, de ezel die chocoladegeld kakte, de rode monorail, het kleine treintje tussen de dieren, het sprookjesbos, de splash, ... ze waren er allemaal en je kreeg op het eind altijd zo'n proevertje en infoboekje mee.
Altijd gedacht dat de Meli van mijn tijd was, maar in de foto-archieven ontdekte ik dat ook voor een broekventje als papa Martin de Meli een dagje vol plezier betekende. Aan zijn gezicht te zien, stond hij ongetwijfeld al te popelen om weer op de attracties te gaan zitten. Die lunch van meme zal hij wel vlug binnen geschrokt hebben.
En de ezel, die kakte vrolijk verder op de achtergrond.
En de ezel, die kakte vrolijk verder op de achtergrond.
TG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten