Ons Halleke

Ja, toch wel eventjes een update geven over mijn babysit-avonturen gisteren. Baby Lou lag inderdaad nog mooi te knorren toen ik bij haar thuiskwam. Ik had mijn laptop en een leesboek mee om mij bezig te houden tot haar papa Birger zou thuiskomen. Maar 5  minuutjes voor mama Suzan zou vertrekken, was ons Loutje plots wakker. Ze zette haar keeltje open, en heel even dachten we dat ze weer in slaap zou vallen.

Na enkele minuutjes lag ze daarentegen al in pepe Tim's armen. Een huilbui omdat mama en papa nergens te bespeuren waren ging al heel vlug over toen ik samen met haar kilometers rond de tafel heb gewandeld en ook heel wat liedjes heb gezongen. De kans is groot dat ze ooit Oasis-fan wordt.

Na een ferme wandeling was het huilen over, maar toch wilde kleine Lou niet in bed. Dan maar bij pepe Tim in de zetel samen met de poes wat filmpjes kijken. Ik had mijn laptop mee, en samen met mijn petekindje bekeken we wat optredens van mijn idool Rihanna.

Een dame die pa ook wel zou kunnen appreciëren, want hij had het wel voor donkere types.
Zijn favoriete actrice en idool was Halle Berry. Swordfish en vooral Monsters's Ball kon hij enorm waarderen (je zal wel meteen doorhebben waarom als je de films bekijkt).

In zekere mate beschouwde hij Halle als familie. Toen ik onlangs de harde schijven van zijn computer doorbladerde, zag ik plots enkele fotomappen. Eéntje had de naam "Familie", en in die map stonden leuke familiekiekjes van o.a.zijn petekind Océane. Daartussen stond een foto met de naam Ons Halleke.jpeg. Ik keek even op, omdat wij nu eenmaal geen tante of nicht met de naam Halle in de familie hebben. Toen ik de file opende, had ik meteen door dat zijn idool op de afbeelding prijkte.

TG