Infrared Devils

Ik had je eerder al verteld dat het logo van de firma waar pa voor werkte, het Zweedse Agema, op allerlei gadgets preek. Ik had het al over briefpapier, onderleggers, ... Maar het was ook het logo van pa zijn minivoetbalclub. Nadat hij eerst in de ploeg van de Zonnebloem speelde (zie blogbericht Joyeus Noël), werden de Infrared Devils boven de doopvont gehouden. Het logo van Agema prijkte op de wit-rode outfits.

Naast pa, had de ploeg sterspelers als nonkel Steven, Toone, Vincent en andere in de ploeg. Ik vergezelde hem vaak naar de matchen die meestal zaterdagavond of zondagvoormiddag plaatsvonden in de sporthal in Moorsele. Pa stond meestal in de goal. Zeker naarmate hij ouder werd, en ook breder. Het was moeilijk om hem te passeren. Bovendien had hij een gevaarlijke uittrap. Ik heb hem vaak als keeper weten scoren. Niet door het volledige plein te dribbelen maar door simpelweg de bal van aan zijn goal over alles en iedereen te knallen in het andere doel. Van het moment dat hij zag dat de andere doelman iets te ver uit zijn doel stond, was het zover.

Na de match werd het vochtpeil op niveau gebracht in de cafetaria van het zwembad. Zonder twijfel één van de sterkste cafés uit Moorsele in die tijd. Alle sporters kwamen daar afgezakt.

Helaas ligt het zwembad en de cafetaria al een tijdje tegen de grond. En ook de Inrared Devils zijn intussen voetbalhistorie. Gelukkigen hebben we nog wat relikwieën, zoals hieronder je hieronder kan  bewonderen.

TG