En dan begonnen we al bijna te zweten. Waar andere kinderen bakker, dokter, verpleger, garagist, arbeider, timmerman of andere konden antwoorden, was het voor ons toch altijd even zoeken.
"Handelsagent", antwoordden we toen. Ook dit is niet echt evident, maar toen we pa iedere keer vroegen wat hij nu precies deed, zei hij gewoon "Zeg dat ik handelsagent ben."
Maar daarmee was de kous nog niet af.
"En wat doet hij dan als handelsagent?"
"Euhm, hij verkoopt dingen".
"En wat verkoopt hij dan?"
"Infraroodcamera's."
"En wat zijn infraroodcamera's?"
Tjah, dan waren we we nog even bezig. Wat was infrarood? Voor ons waren dat van die gekke camera's waarmee je alles in gekke kleuren kon zien, zoals mensen. Waar het warm was, zag je meestal rode en oranje tinten. Alles wat koud was, kreeg een blauwe kleur. Je kon er ook mee in het donker zien. Als pa met de camera door het dakvenster keek, zagen we alle konijntjes en vogels in de weide achter ons. Pa bracht vaak camera's mee van het werk, en hij deed dan "testjes" met ons.
"Ga eens voor de camera staan. Leg eens een ijsblok op je hand en hou die voor de camera."
Voor ons de normaalste zaak van de wereld, maar voor anderen was dan ongetwijfeld science fiction. In klas vertelden we dan gewoon over infraroodcamera's:
"Het zijn camera's waarmee je warmte kan meten."
Tegen die tijd hielden de juffen op met vragen. Het ging wellicht ook hun eigen petje te boven.
TG
Onze Martin met een infraroodcamera
Geen opmerkingen:
Een reactie posten