Ook pa kende de stad goed, zoals ik al meermaals aangaf op deze blog. Voor ik op schoolreis vertrok gaf hij mij zijn rode boekje met plannetjes enzo in. Parijs in handig zakformaat. Hij gaf me ook nog een goeie tip mee.
"Jongen, pis niet van Pont-Neuf als je wil."
"Wat?"
"Pis niet van die brug want dat is gevaarlijk."
Hij diste een anekdote op vanuit zijn jeugd. Hij was een jaar of 18 toen hij ook met zijn klas op uitstap was naar Parijs. Op een avond hadden ze een stapje gezet en iets te diep in het glas gekeken. Op weg naar hun hotel passeerden ze over Pont Neuf, de oudste en langste brug van Parijs. Eén van zijn metgezellen moest dringen plassen en vond er niks beter op dan over de rand van de brug te kruipen. Daar bed je nog een kleine "balustrade" waar je kan opstaan. Hij begon te waggelen terwijl hij zijn jongeheer tevoorschijn toverde. Pa was nog zo nuchter genoeg om te beseffen hoe gevaarlijk de situatie wel was, en hij sloeg zijn armen rond de kerel. Al wiebelend, en met pa rond hem, begon die te plassen in de Seine. Hij deed zijn broek weer dicht en zette zijn tocht voort naar het hotel.
Ik volgde zijn raad op, en besloot om niet van de brug te plassen. Geen haar op mijn hoofde die daar aan denkt, want als je over de brug loopt, en naar beneden kijkt, dan denk ik dat de kans klein is dat je ooit van je leven nog ergens een plasje zal maken.
Een goeie raad dus voor al wie het voelt knijpen terwijl hij over Pont Neuf wandelt.
TG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten