De Hel van het Noorden: op de piste

Een half uur tot een uurtje nadat de winnaar gekend was, kwamen wij ook op de piste aan. Het is niet zo moeilijk om er te geraken, omdat er in Roubaix gewoon die dag niks te doen is, buiten de koers. In de laatste kilometer is zelfs bijna niks open. De lokale frituur opent er pas zijn deuren rond 18u00, zelfde uur als anders.
In Vlaanderen staat er tijdens de Ronde op quasi op iedere hoek van de straat een tapkraan en verkopen ze braadworsten. In Roubaix mag je al blij zijn dat je een café ziet dat open is die dag.

Je hebt een caféetje op de piste zelf, Au Pavé, waar de namen van alle winnaars boven de toog geschreven staan, en er zeer mooie foto's van de koers te zien zijn. Onderaan vind je er één waar pa dol op was. Het is een foto van George Hincapie, na afloop van een editie van Parijs-Roubaix (2006 of 2007 denk ik). George zit doodmoe ineengezakt in de douches van de piste.

Je kan eigenlijk gemakkelijk op de piste geraken via een simpel achterdeurtje, waar je ook een tapkraan met pintjes en een frietkraampje vindt. Toch één Fransman die zin heeft om iets te verdienen die dag. Je mag je ook zonder problemen op de tribune zetten. Plaatsen zijn niet voorbehouden voor VIPS ofzo, wie eerst is, mag zit zetten. In 2012 zat ik er met vrienden toen Tom Boonen solo over de meet kwam. Kippenvel, kippenvel, kippenvel!

Je kan heel makkelijk op de piste zelf lopen of met de fiets rijden als je je eens een wielerheld wil voelen. Je kan gerust eens de meet inspecteren en ook naar de rennersbussen en fietsen kijken.
Zijn er daar dan nog coureurs? Jawel, de winnaar zelf!

Want die moet nog de pers te woord staan, en dat duurt even. In een klein onnozel zaaltje zitten de jounalisten en de winnaar samen, terwijl wij makkelijk buiten konden wachten. In 2010 zagen we zo winnaar Cancellara pal naast ons passeren na afloop. Wel geen handtekening gevraagd, want de vermoeidheid staat echt in zijn gezicht af te lezen, zoals je ziet op onderstaande foto van pa.

En met de winnaar, vertrokken ook wij naar huis. Naar meme om de de dag, de koers en ook het klassieke voorjaar af te sluiten. Toch datgene die wij volgden. De Ardennenklassiekers hebben we ons nooit aan gewaagd.

Het enige uit de Ardennen waar pa, ik en ook Japie ons aan waagden zijn trappisten. Ook klassiekers!

TG

Een kalme bedoening op de piste.

Ideaal om je even wielerheld te wanen.

Wat krijgen we nu, een café! Op de piste dan nog!

Een poging van pa om zijn favoriete foto vast te leggen. 

Een verslagen George Hincapie na de koers.

De namen van alle winnaars boven de toog. 2008 was nog niet ingevuld, maar daar moest dus Tom Boonen bijkomen. Voor de tweede keer. Op vandaag staat Tommeke er 4 keer op.

 Fietsen inspecteren. 
Hier zie je het kilometriekje van Fabian Cancellara, de tweede in 2008. 

42,98 km/u. gemiddeld om de Hel van het Noorden af te leggen.

2010: Cancellara vertrekt nadat hij als winnaar de pers te woord stond. Pa deelde deze op zijn Facebook met de commentaar: "Den Fabian heeft genoten van ons gezelschap vandaag, en wij van het zijne, tot in den draai".