Maar na deze, schoten we de wagen in, de autostrade op, naar strook 2. Deze strook ligt bij Orchies, zoals ik terugvond in pa zijn foto-archief. Die kasseistrook ligt pal naast de autostrade (het parcours van Parijs-Roubaix) kronkelt er eigenlijk zowat langs. Ze krijgt 3-sterretjes toebedeeld in de koers, en daarmee is ze middelmatig zwaar. 5 is de hoogste score, en dat is voor legendarische stroken zoals bijvoorbeeld het bos van Wallers en Carrefour de l'arbre.
Bij de strook van Orchies konden we altijd makkelijk parkeren aan één of ander wegrestaurant. Via een brugje staken we dan de autostrade over, naar de kasseistrook. Op dat brugje stonden altijd heel wat fotografen om beelden te schieten van de renners. Hieronder vind je een foto van een fotograaf, met wie pa stond te tetteren in 2008. Op de strook zelf was het redelijk kalm. Er is niet zoveel volk, en je kan veilig staan kijken vanop het veld. De foto van pa, die je gisteren zag, was daar genomen. Ik heb hieronder nog wat andere vanop zijn camera geplaatst.
In Orchies voelde je pas de adrenaline. De koers was al open gebroken, en vaak sleurden de favorieten de boel kapot. In de verte zagen we dan het stof al opwaaien en de helikopters naderen. Aan het gejuich van de supporters kon je de renners haast voelen afkomen. En dan schreeuwden we onze kelen schor. Voor Tommeke Boonen, want die was meestal diegene die aan de kop van het peloton sleurde.
Na deze passage, trokken we richting het dorpje Cysoing. En dat doen we vrijdag ook. Morgen staat een gebeurtenis gepland, die we zeker moeten vermelden. Zonder deze, las je deze blog nu eenmaal niet.
TG
Fotograaf staat klaar om beelden te schieten op de brug.
Rustig wachten tot de koers passeert.
De karavaan komt eraan!
Tommeke, Tommeke, wat doe je nu?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten